Στη σκιά του χειμώνα

 Περνάει ο καιρός με τζόγο κι ατέλειωτα πακέτα τσιγάρων στο πάτωμα του δωματίου 

κι ούτε που θυμάμαι το παρελθόν πια 

μπήκε κι αυτός ο χειμώνας κι η κατάθλιψη όλων των Χριστουγέννων

κι ούτε που αναζητώ τίποτε πια 

γεννήθηκα άραγε για να γηροκομήσω τους γονείς;  

Κι αυτή η οργή που υπάρχει μέσα μου 

αυτή η θλίψη για τα πάντα και πάντα 

μου κάνει περσότερο κακό απ' το τσιγάρο.

Καμιά φορά ξεφυσάω δυνατά στο ποτήρι που πίνω 

και μορφές εμφανίζονται όπως όταν κλείνεις με δύναμη τα μάτια 

μορφές που ξέρουν τί θα συμβεί την επόμενή σου μέρα.

Προσπάθησα αν μη τί άλλο να βάλλω τάξη στο χάος 

αυτή ηταν η αποστολή μου ναι.