Νο 000078

Περνάς μέσα από τις τριανταφυλλιές και κρύβεσαι
ρώτα με έτσι που πιάστηκε το μανίκι σου απ' τα τελευταία φιλιά
"γιατί πότε-πότε κάτι συμβαίνει και το βλέμμα σου αλλάζει;"

Σσσσσσσσσσσσ
ξέρω το πώς θα περνούσαμε τα χρόνια μαζί
πως θα συνέχιζα να σε λατρεύω όπως στην αρχή
χωρίς ιδιαίτερο λόγο
μα εσύ θέλεις ν' ακούσεις ότι σ' αγάπησα και "να" μου λες "εσύ μόνο εσύ με καταλάβαινες και σε καταλάβαινα".

Τώρα ξέρω πως δεν θα 'χω ποτέ ξανά τύχη μαζί σου

χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

Νο 000077

Καθόμαστε και τα πίνουμε όπως παλιά

απ' το ένα τσιγάρο στο άλλο τη λάτρευα τη σιωπή μαζί σου μα τώρα μόλις που προλαβαίνω και υπάρχω μέσα στα τόσα που έζησες

σε λίγο θα με φιλήσεις για τελευταία φορά και πρέπει να βιαστώ

κλείνεις τα μάτια για λίγο κι εγώ κρύβω τις βότκες όπου βρω

κοιτάω γύρω μου σαν ζητιάνος αναμνήσεων

δεν άρχισα καν και σε λίγο δε θα 'χω να πω

"σε περίμενα honey, μόνο αυτό, τόσα χρόνια έπινα και σε περίμενα"

για να σε φτάσω πρέπει να τρέξω περισσότερο κι απ΄ τον Forrest Gump

να μπούνε με μιας στα πνευμόνια μου που καίγονται αντί για τ' οξυγόνο όλες οι τζούρες της Beth

Νο 000076

3 Φλεβάρη

Μαρία Νεφέλη δεν θα 'ναι η θλίψη μας πια

το δικό μας ποίημα είναι τ' ανακατεμένα γράμματα του πληκτρολογίου

τα κρακ και κρακ βήματα στο σκοτάδι που σε πλησιάζουν όταν πας να κλείσεις τα μάτια

όχι

όχι δε σε πλησιάζουν είναι μέσα σου είναι μέσα σου

είμαι μέσα σου χωρίς στύση

αρωματικά κεριά γκαρσονιέρες πτυχία άσπρα μαλλιά δε θα 'ναι η θλίψη μας πια

εγώ κάνω πως δε θυμάμαι

κι εσένα δε σου καίγεται καρφί.

Νο 000075

Οι γυναίκες καταλαβαίνουν την απελπισία από μακριά

αυνανίζομαι λίγο πριν βγω

ατέλειωτες μπύρες στο "Καταφύγιο" κοιτάζοντας το απέναντι στενό

ακούγοντας γκριζομάλληδες καλλιτέχνες που έχουν ξεχάσει πότε ήταν 20

όλοι τους προσπαθούν να βάλουν χέρι στο χαρτζιλίκι των πιτσιρικάδων

απ' τον Μάλαμα ως την πριγκιπέσα του Καρρά τους μπάρμεν και τα φροντιστήρια

όλες οι διαστροφές των σαραντάρηδων τραγουδιούνται από 16χρονα.

Μετά τα 20

το διάβασμα θα έπρεπε να επιτρέπεται μόνο στους ανέραστους και τους ανάπηρους.

Νο 000074

"Δεν είμαι από 'δω".

Εκείνη κρατούσε το πρόγραμμα του φεστιβάλ και τα 'πινε με μια φίλη της στη "Στοά"

η κουβέντα δεν πήγαινε πουθενά

ακόμα μια βότκα σκέφτηκα και θ' αρχίσουμε να μιλάμε για πρώην.

Τελικά ούτε καν αυτό.

- "Στον "Ήλιο" έχει βραδιά Springsteen" της είπα

- "Μα πόσα τραγούδια μπορεί ν' ακούσει κάποιος από Springsteen; Πάνω από 3 αποκλείεται."

Ταύρος με Ζυγό

όπως με τις "τύχες" που αγοράζαμε μικροί και καταλήγαμε να έχουμε τις ίδιες ξανά και ξανά.

Οι αναμνήσεις μου από σένα χάνουν τις μυρωδιές

αποκτούν μια καθαρότητα που τρομάζει

αν μου στρίψει τελείως θα ζήσω μόνος σ' ένα αποστειρωμένο σπίτι όπου θα πλένω τα χέρια για ώρες θα τρώω τελευταίο ένα μύλο το βράδυ κι ακόμα κι ο καναπές θα 'χει συγκεκριμένη θέση για τα πόδια.

Νο 000073

Δεν ήταν ανθρώπινο αυτό που ονειρεύτηκες να γίνεις

δεν ήτανε ποτέ ούτε πίστη ούτε ζωή κάποιου άλλου

στον μαυροπίνακα πάνω στον χ και τον ψ το πορτραίτο μου γερνάει

κι αυτοί που βλέπουνε ορίζοντα έχουν τη γλώσσα μπερδεμένη.

Κοίταξες ποτέ λιοντάρι;

Αυτή η λέξη που ξεπηδά απ' τα τεράστια ανήμερα μάτια του σε υπνωτίζει

πότε γράμματα πότε αριθμοί

δεν είναι ανθρώπινη

είναι η σκέψη που δραπέτευσε αρτιμελής απ' τα βασανιστήρια του λόγου

μέσα στη νύχτα

και κουλουριάζεται δίπλα σου και σε ξυπνά.

Νο 000072

Δεν είμαι εγώ

δεν είμαι εγώ

δεν είμαι αυτός που φαντάστηκες

κι όταν σε φίλησα στ' αμάξι σου μια κούφια κολοκύθα άναψε έξω απ' το τζάμι

και το κασετόφωνο μάσησε τους Pearl Jam.

Το καλοκαίρι σου γράφω πάνω στη σκόνη.

2009

Σε τί ελπίζω;

Πως κάτι θα θυμηθείς

κάτι θα πληκτρολογήσεις στο google και θα με βρεις.

Μη νομίσεις μόνο πως επειδή σε θυμάμαι

ξέρω και πως να σε κρατήσω απ' το χέρι.

Νο 000071

Μπορεί να ' ναι η θεία μου κι οι κόρες της εκείνες που ανεβάζουν τα νούμερα των μεσημεριανών εκπομπών μα χθες έφυγα απ' το κήπο του σπιτιού τους με μια αγκαλιά χρυσάνθεμα.

"Νοέμβρης ο χαμένος" έλεγε η γιαγιά πάνω στον αργαλειό γιατί νυχτώνει νωρίς.

Κάποιο κύτταρο μεταλλάσσεται όταν μαθαίνεις να γράφεις και να διαβάζεις
για να μην περισσέψει τίποτα.
Φέρε όσα πέτυχες στο πρώτο μέρος της εξίσωσης και κάνε την πράξη.
Σταμάτα λοιπόν να λες τ' αυτονόητα,
πως είμαι αυτοκαταστροφικός.

Είχαμε να μιλήσουμε 4 χρόνια με πήρες στις 2:30μμ τη νύχτα ενώ κοιμόμουν με ξύπνησες και μιλούσαμε ως το πρωί όταν ξύπνησα το μεσημέρι είχα θυμηθεί τα πάντα ενώ εσύ χτυπιόσουν για τη μαλακία που έκανες.

Είμαι "έξυπνο κοινό" γι' αυτό καμιά φορά επαναστατώ
και σου πετώ κανα μπουκάλι.

Νο 000070

Σας πίστεψα
χεράκια που φουντώσατε φωτιές μισοσβησμένων αστεριών
μάτια που μόνο κοιτάξατε κάτω απ' το φως των κεριών
στόματα που διψάσατε λιγάκι ζάχαρη και πράσινο αψέντι.

Και τώρα, μόνος οριστικά, δεν έχω να μοιραστώ
αυτό που υπάρχει πέρα απ' τους στίχους των ποιητών
αυτό που δε τολμά ν' αγγίξει το λαρύγγι των τραγουδιστών
αυτό που μόνο το γέλιο του ενός ξέρει να ιστορεί, να γίνεται
πόνος ανθρώπων και πραγμάτων.