μπετό και καθρέφτες στενεύουν το πέρασμα
στα πιο αθώα της ψέματα ένας θρήνος ακούγεται
σε κοροϊδεύουν γιε μου θα ούρλιαζε η μάνα μ' αγωνία
κι ένα ποίημα που ποτέ δε θα γραφτεί
απάνω μου το φεγγάρι τρεμοπαίζει σαν χαλασμένη νέον πινακίδα
και μια ερώτηση που ποτέ δε θα ειπωθεί
για μια απάντηση που 'χει από καιρό δοθεί
ας πιούμε απόψε αδέρφια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου