Νο 000136

Είμαι σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο

με το δάχτυλο στον διακόπτη

αν ανοίξω το φως

θα είσαι εσύ η παρουσία που αισθάνομαι δίπλα μου;

Θα σ' αγαπάω ακόμα;

Ξεντύνεσαι μπροστά μου

7 καμμένα pixels ήδη πάνω στο σώμα σου

πρέπει να κόψω τη συνήθεια να πετάω την εγγύηση.

Στο δάχτυλό μου μια μπάλα που στριφογυρίζει τόσο γρήγορα

που γίνεται μηδέν

κι εγώ στη μέση του κάμπου μίσησα όλες τις φάλαινες

τόσες φορές που γύρισες πίσω

ποτέ δεν είδες τα "ωραία πράγματα που εσύ μου τα χάλασες".

Νο 000134

Πρώτο ραντεβού

παγκάκι για δύο

με καμιά δεκαριά χαρακιές FOR EVER...

Νο 000133

Είσαι απέναντί μου;

Είμαι πάλι άκαπνος και νηστικός

έχω πιει τρεις σκέτους καφέδες για να σε θυμηθώ

κι όλα τρέχουν

σαν να στέκομαι στη λεωφόρο πάνω στη διαχωριστική νησίδα

ή πάνω στη στροφή με λάθος φυγόκεντρο κι ανάμνηση

ζαλίζομαι

κι η επιστροφή δεν είναι όπως παλιά

σπύρα η ζωή μας από δω και πέρα

λίγο πιο πάνω από σένα

λίγο πιο κάτω από σένα

μα ποτέ μαζί ξανά.

Νο 000132

Λέξεις εύκολες

στάζουν καφέ και νερό κάτω απ' τ' αστέρια της άνοιξης

δε με νοιάζει που δεν είμαστε μαζί

και πότε "ήμασταν" εξάλλου;

Η μοναξιά είναι το μόνο μέρος

που μπορεί να υπάρξει η αγάπη

κι εκεί χωρίς δόλο

χωρίς συναλλαγές κάτω απ' το τραπέζι

ποντάρω χάνοντας

κι άλλο παρόν

κι άλλο παρόν

κι άλλο παρόν

.........................................................................

Νο 000131

Θλίψη επιμελώς ατημέλητη

στουπί από παλιά ποιήματα και μιζέρια νεκρών ποιητών σε μπουκαλάκια μπεταντίν

βάλε μαύρα γυαλιά

"κλάψε για μένα"

άργησα να καταλάβω την ιδιαίτερη σχέση της γυναίκας με το αίμα.

Νο 000130

Θυμήσου μετά τους έξι μήνες

ρωγμές και ξανά ρωγμές πάνω μου και πάνω σου

απόπειρες να καπνίσουμε αναβράζοντα ντεπόν

και το δωμάτιο μ' ένα παράθυρο και με καθόλου μπαλκόνι

όσα αστέρια είδαμε μαζί από κει αναβοσβήνουν σαν πράσινοι σταυροί

διανυκτερεύοντα φαρμακεία για πρώην χρήστες της αγάπης.

Νο 000129

Όνειρα που πάτησαν ζεστή άσφαλτο

και τώρα στο σπίτι όπου πατάω ακούω συνέχεια κρατσ κρατσ μικρά χαλικάκια

λιγότερο κοινωνικός από ποτέ

με χαιρέτησε η πωλήτρια στο πολυκατάστημα σήμερα

χαμογελούσε με τρόπο που σε κάνει ν' αναρωτιέσαι.

Καλή στη δουλειά της.

"Μή μου το κάνεις αυτό. Μου θυμίζεις πως είμαι ερωτευμένος μ' ένα φάντασμα." Πήγα να πω.

Εσύ ένιωσες ντροπή κι εξαφανίστηκες. Μόνο το χέρι σου μπορούσα να δω να με κρατάει σφιχτά. Βγήκα στο δρόμο βιαστικά. Ίσως αύριο ξανάρθω σκέφτηκα κι αμέσως φαντάστηκα τον εαυτό μου να γυρνάει από διάδρομο σε διάδρομο ψάχνοντας την ευγενική πωλήτρια. Φτάνοντας σπίτι είχα ήδη κουραστεί απ' αυτό το απρόοπτο γεγονός, με γέμιζε σκέψεις λες και δεν είχα αρκετές για τη ζωή μου που εν τω μεταξύ συνεχίστηκε...

Νο 000128

Ένα χρόνο μετά ξαναγεμίζω τα πνευμόνια μου καπνό

"είμαι σε διακοπές" σκέφτομαι και το φτάνω στο φίλτρο.

Δεν είναι συνήθεια πια

όλη τη νύχτα ακούω Springsteen

εσύ δίπλα μου αμίλητη, απογοητευμένη

"δε θα κοιμηθώ νύχτα ξανά" σκέφτομαι κι ανοίγω τα μάτια μου περισσότερο

κι όταν ξημερώνει τα μάτια μου έχουν μεμβράνες από ηλίθια όνειρα που κάηκαν πάνω τους

μα εσύ αλώβητη περιμένεις πότε θα κοιμηθώ για να ορμίσεις.

Νο 000127

Σαν ζευγάρι που έμεινε χρόνια μαζί

δυο ρόλοι

αφέντη και δούλου

που εναλλάσσονται ακριβοδίκαια.

"Μήν κάθεσαι μόνος.

Δεν ελέγχεται ο μόνος.

Όλοι μαζί..."

Νο 000126

"Θέλω ν' ακούσω να το λες

δεν μου χρωστάς

δεν σου χρωστάω τίποτα!"

Την έχεις άσχημα

όταν φτάνεις στο σημείο να βλέπεις πως όλοι και όλα είναι μια συναλλαγή

κι αν αρνηθείς είσαι έξω ενώ περνάει ο επόμενος

αλλά εκεί έξω βρίσκονται όσοι δεν κατάλαβαν καν ότι έγινε ερώτηση

κι εσύ αρχίζεις να τρέχεις...

Νο 000125

Φοβάμαι μή τυχόν και ξαναπάρεις τηλέφωνο

κι ακούσω τη φωνή σου

έμαθα να σ' αγαπάω με διαλόγους που δεν έγιναν ποτέ

σαν το ζευγάρι που έτρωγε αμίλητο στην ταβέρνα στη Θεσσαλονίκη και σε νευρίαζε η σιωπή του

το κακό ήταν αυτό που είπες την τελευταία φορά

πως "με καταλαβαίνεις" και το χειρότερο ήταν πως το εννοούσες

από τότε σε σκέφτομαι πιο έντονα από ποτέ

μα είναι όλα χωρίς καμιά κρυφή ελπίδα πια

το "τελειώσαμε" γυρνά και ξαναγυρνά

κι η σκέψη μου, μόνο με πρόωρη εκσπερμάτωση μπορεί να συγκριθεί

κι αυτό είναι κάτι που σίγουρα δεν καταλαβαίνεις...