Κόκκινη ανατολή με καφέ και ψυχοφάρμακα μπερδεμένη
ανοίγεις τηλεόραση και την βάζεις στο mute να είναι αναμμένη για παρέα
τόσα τραγούδια που μου άρεσαν
τα βιβλία που διάβασα
όλα χαμένα στη μοναξιά
στέκομαι ακέραιος μετά την τρέλα
προδομένος από σένα
ωστόσο δεν παραδίνομαι ακόμη
σα μια θηλιά που ολοένα κλείνει μέρα τη μέρα
αναρωτιέμαι για το τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου