Νο 000160

φωτογραφία από την ταινία: Låt den rätte komma in

- Όταν ήμουν μικρός είχα σπάσει το χέρι μου πέφτοντας απ' το τελευταίο σκαλοπάτι του σπιτιού μιας γειτόνισσας που την λέγαν Αγάπη.

- Με είδες χθες; Με θυμήθηκες; Πες μου πως με θέλεις ακόμα γιατί πρέπει να σου πω πως πρέπει να ξέρεις πως έχω αλλάξει.

Θέλω να σου μιλήσω

έχω πιει και μετά ήπια έναν ποταμό νερό να μην έχω λόξιγκα

τόσο πολύ θέλω να σου μιλήσω.

- Δεν ήξερα πως είναι τόσο εύκολο να ξεκόψεις από κάποιον.

- Αρκεί να φύγεις πρώτος. Έπρεπε να στο 'χα πει.

No 000159

φωτογραφία από την ταινία: Black Swan

Αν η καρδιά σου είναι από κάρβουνο και στάχτη πια

στις όχθες του Οράγγη

άσε τα μάτια κόκκινα

να 'ναι οι μακρινοί πλανήτες

άσε το κορμί γυρτό

χτυπημένο από κομήτες

ό,τι δε σε σκότωσε

κρατά τον άσσο στο μανίκι

αφέσου στη θλίψη

αφέσου στη θλίψη

αφέσου στη θλίψη

αφέσου στη θλίψη

αφέσου στη θλίψη

αφέσου στη θλίψη

αφέσου στη θλίψη

Sleeping in Molly's chamber

Εκείνη που αρρώστησε όταν καίγονταν οι καλαμιές

στέκεται στην απέναντι όχθη του ποταμού,

έσπασε το θερμόμετρο απ' τον πυρετό κι ο αέρας της μιλά μέσα απ' το μακρύ της μανίκι

στα δάχτυλά της μικρές μπιλίτσες υδραργύρου

"άσε με να σ' αγκαλιάσω" ψιθυρίζει στο ποτάμι όταν σκύβει να καθρεφτιστεί κι εκείνο πολλαπλασιάζει την εικόνα της σ' όλο του το μήκος και το πλάτος κι όλα αποκτούν κάτι από εκείνη.

Εκείνη που αρρώστησε όταν έκοψαν τις λεύκες.

Film noir

Θυμήσου ποιος ήσουν πριν θελήσεις
να βάλεις χέρι στο όμορφο πρόσωπό της
να της δείξεις τι θα πει ασχήμια.

Εκείνη φιλά ένα αδέσποτο σκυλί στο πάρκο
κι έχει στα χέρια της μια "πεταλούδα"
την κουβαλούσε μαζί της όταν ένιωθε πως αν χρειαστεί δε θα διστάσει να τη χρησιμοποιήσει
"άκου αυτό" σου λέει και σου δίνει ν' ακούσεις indian summer
εσύ την κοιτάς και δε σε νοιάζει
η ζωή σου γίνεται ασπρόμαυρη noir ταινία
"αν μ' αγαπήσεις θα κάνω το ίδιο" σου ψιθυρίζει κάθε μέρα
και τ' αριστερό της φρύδι σηκώνεται όταν σε κοιτά.
Δεν αργείς να μπερδέψεις τα πράγματα που κάνει μ' αυτά που κάνει μόνο για σένα.

Minimal

Κάτω απ' τον πλάτανο που παίζαμε μικροί
το παρόν τρεμοπαίζει με το παρελθόν
όταν γυρίζεις πίσω
αυτό που άφησες "είναι" για εκείνους που το βλέπουν πρώτη φορά
ή για εκείνους που δεν έφυγαν ποτέ
όχι όμως για σένα.

Υπερφυσικό

Διψάει για περισσότερο χώρο η φανταστική ζωή
φτιάχνει καραβάκια παλιά περιοδικά που ποντάρουν στην απόγνωση
"ρίξτου στο ποτό αυτά που θα σου πω"
"βήμα-βήμα πώς να ξεπεράσετε τον χωρισμό μ' έναν ζυγό".
Όσα για εκείνη δεν ήταν αρκετά
δε χωράνε μέσα σου πια
θάβεις στον κήπο αρκετά και τα υπόλοιπα τα καις με το φως της μικρότερης μέρας
"δε θα πάρω ποτέ σκυλί" ορκίζεσαι
και βγαίνεις μια βόλτα να βρεις απάτητο χιόνι να πιεις και να ξεχάσεις.

Νο 000159

Δεν ηλεκτρίζονται πια τα χέρια μας
κι αυτό το βλέμμα σου
αλλάζει κυκλικά από "κάνε μου έρωτα" σε "είχες την ευκαιρία".
Νευρίαζες όταν δεν καταλάβαινα στο τηλέφωνο τη φωνή σου
όμως όταν πήρες χρόνια μετά και δεν μίλησες κατάλαβα πως ήσουν εσύ
θυμάσαι;
Όταν χιόνιζε έβαζες τα χέρια ώρα πολύ μέσα στο χιόνι και μετά αγκάλιαζες το πρόσωπό μου
"δε νιώθω τίποτα" έλεγες και τα μάτια σου δάκρυζαν.

Αν ήσουν εδώ
θα σ' έβαζα πάνω στο τιμόνι
για μια βόλτα με το ποδήλατο μέσα στο χιόνι.

12-12-1998

Ο ουρανός από νότο σε βορρά
βρέχει αψέντι αστράφτει ωρόρα.
Λίγος ο καιρός
όσο η ομορφιά καταπίνει όρκους "για πάντα".
"Δε θ' αλλάξουμε εμείς τον κόσμο"
ομολογείς
"όλοι εναντίων όλων"
και σταματούν τα όνειρα
και σ' απειλούν αιώνιες κατάρες
για μια σταλιά ζωής
μα εκείνη έρχεται κοντά
σου χαμογελά όταν τραγουδά
σου χαϊδεύει τα μαλλιά και παίρνει όλη την ευθύνη.

I blink in another boring day

Σκότωσε τη συνήθεια

πριν γίνει ανίκητη "Μή μ' αφήνεις" μιζέρια.

8+9+3=20 (A losing number in Japanese gambling)*

Είναι από αυτές τις μέρες που πας να φτιάξεις καφέ και σου πέφτει το μπρίκι απ' το γκαζάκι
πας ν' ανοίξεις μια μπύρα και σου γλιστράει το μπουκάλι
φοβάσαι μη τριτώσει το κακό κι αυτό μένει μέσα σου.
"Σ' αγάπησα θα μείνω μέσα σου 8+9+3 χιλιάδες χρόνια."
Τέρμα τα όνειρα γιατί φορούν πότε τη θηλιά και πότε τη γραβάτα.
"Έγινες τόσο ψεύτικος που δεν ενοχλείς κανέναν."
Κλείνεις και το τελευταίο παράθυρο
κι η κατάψυξη γεμίζει προμαγειρεμένα.
"Βγες έξω!"
Νύχτα με ποδήλατο απ' το κέντρο της πόλης μέχρι έξω στις γραμμές του τρένου
Τρίκαλα - Καλαμπάκα
τις διέσχισες τόσες φορές και σήμερα σου 'ρθε να ρωτήσεις:
"Προτεραιότητα ποιός έχει; Σταμάτα!"
- "Προτεραιότητα τ' αρχίδια μου μαλακισμένο! Δεν έχει απάντηση."
- "Τί;"
- "Το τραγούδι ρε. Δεν έχει απάντηση."

*