Almost there

Έφτασα στο καφέ εκείνο το απόγευμα του Νοεμβρίου 

έκατσα στο τραπέζι και κοιτώντας τον ξεχασμένο καφέ και τ' αποτσίγαρα 

συνειδητοποίησα πως είχες μόλις φύγει.

 

Η ωραία Ελένη θα 'ναι τώρα γριά

 Το μπαρ "Αιγαίο" της Δράμας ήταν (ή είναι ακόμα δεν ξέρω) ένα ροκάδικο των '90s 

είχε και τραπέζια για μπιλιάρδο και μια αρκετά μεγάλη μπάρα 

εκεί περνούσαμε τα βράδια μας πίνοντας και καπνίζοντας.

Ένα βράδυ φύγαμε από 'κει και πήγαμε σ' ένα club μέσα στην πόλη κι αυτό 

εκεί για πρώτη και τελευταία φορά χορέψαμε δημόσια.

Καταφύγιο 2002

 Στο μπαρ "Καταφύγιο" της Ξάνθης 

αφού χωρίσαμε πήγαινα μ' ένα φιλαράκι και πίναμε μέχρι τελικής πτώσης

σε μια έκλαμψη είχαμε παρατηρήσει ότι δημιουργούνταν ένας άδειος κύκλος με κέντρο εμάς σε σχέση με τους υπόλοιπους θαμώνες όσο κόσμο και να 'χε το μπαράκι

μάλλον είχαμε γίνει ανεπιθύμητοι στο ίδιο μας το στέκι.   

 

Δε θυμάμαι τ' όνομά σου

Ούτε θυμάμαι πόσα χιλιόμετρα έκανα για σένα 

ήμασταν από τέσσερεις διαφορετικές πόλεις 

όμως θυμάμαι το βράδυ που χωρίσαμε 

φίλησα μια κοπέλα στο μπαρ "Καταφύγιο" 

ήταν γνωστή εκεί κι ίσως ερωτευμένη μαζί μου 

αλλά εγώ δε της ξαναμίλησα 

μόνο θυμάμαι να κλείνει τα μάτια και να με ρωτά τί χρώμα έχουν 

και μια φίλη της να προσπαθεί να την πάρει να φύγουν 

ίσως να ήταν εκείνη που μου πέταξε ένα απόγευμα νερό απ' το μπαλκόνι

έγινα μούσκεμα αλλά δε με πείραξε 

όπως δεν πείραξε κι εκείνη που δεν πέτυχα το χρώμα των ματιών της...

Κάποτε στην Ξάνθη

 Έναστρος ουρανός 

ψοφόκρυο στην Ξάνθη 

κι ένα σχισμένο πενταεύρο στο δρόμο σ' ακολουθεί σα σκουπίδι 

έχεις πιει πολύ φίλος 

πέφτεις σ' ένα βενζινάδικο και το παλτό σου λερώνεται 

τα όνειρά σου σάλια που δε σταματάς να φτύνεις 

πνίγεσαι απ' τα ίδια σου τα σάλια λίγο μακριά απ' το σπίτι 

είσαι 25 κι η ζωή σου έχει τελειώσει λες 

και τότε μπροστά σου μια γυναικεία φιγούρα εμφανίζεται απ' το πουθενά 

σε κοιτάει για λίγο 

είναι πανέμορφη

περπατάει λίγα μέτρα μπροστά σου 

μέχρι που στρίβει σ' ένα δρόμο κάθετο σκοτεινό

εσύ συνεχίζεις ευθεία 

εκείνη τότε γυρίζει σαστισμένη 

συνεχίζεις ευθεία.

Για την Jane

 'Όταν σε γνώρισα κάπνιζα marlboro μαλακό

ήταν το πρώτο μου φιλί Jane 

η γλώσσα πήγε πίσω να μην ακουμπήσει τη δικιά σου 

το cd έπαιζε το "girl. you 'll be a woman soon" 

και είχες ανάψει δεκάδες κεράκια στο δωμάτιο 

ένα αρωματικό στικ έκαιγε αργά

κι ο χειμώνας αρχές '98 πάλευε να μπει απ' το κλειστό παράθυρο.

Μου τόνιζες πολλές φορές τρομαγμένη πως θα πεθάνεις με αργό και βασανιστικό τρόπο 

καπνίζοντας μια μάρκα που δε θυμάμαι πια.

Αν ήσουν εδώ ίσως σε πείραζα ξανά λέγοντας πως είσαι απ' την Αγγλία 

θα θύμωνες ξανά ουρλιάζοντας "είμαι απ' την Ουαλία!".

Άραγε πίνεις ακόμα χειμώνα καλοκαίρι νες ζεστό εκεί που βρίσκεσαι 

σε φαντάζομαι να ψάχνεις στα ράφια των σούπερ μάρκετ νες καφέ 

να γυρνάς στο σπίτι και να βάζεις άλλη μια φορά 

το soundtrack του Pulp fiction.

    

Fight club

Πρέπει να βρω την πιο χιλιοειπωμένη ιστορία 

να κρύψω μέσα της τη δική μας ιστορία 

να γεννηθεί η κόπια της κόπιας... 

Requiem for a dream

 Χαμένα όνειρα 

ένα requiem από χαμένα όνειρα

ήξερα κάποιον που διάβαζε διαγώνια 

σε πέντε λεπτά διάβασε τη "μεταμόρφωση" του Κάφκα 

ήξερες κάποιον που διάβαζε διαγώνια 

και τώρα και οι τρεις χωρίς να ξέρει ο ένας για τον άλλο 

διαλύουμε το κρεβάτι 

βάζουμε στο πάτωμα το στρώμα 

και κουλουριαζόμαστε σε εμβρυακή στάση.  

Lux Aeterna 

100 years old

 Κι επιτέλους τα διάβασες όλα αυτά που γράφω για σένα 

τώρα με κοιτάς αμήχανη 

γυρίζεις την πλάτη μα όχι τα μάτια 

αρκεί να παραμερίσω τα μαλλιά σου και τα μάτια είναι καρφωμένα πάνω μου 

όχι δε θέλω να δω αυτό το βλέμμα πια 

κι όταν όλα θα 'χουν οριστικά χαθεί κι η κλεψύδρα αδειάσει 

ίσως χορέψουμε μαζί το Stolen Car του Bruce Springsteen 

ίσως σ' ένα συννεφιασμένο ηλιοβασίλεμα που δε θ' αξίζει και πολλά πολλά.

Error

 Α η κιθάρα του Jesse Welles μου έσωσε το βράδυ 

το πόδι χτυπά ρυθμικά στο πάτωμα 

κι εκείνη ίσως να χορεύει στο μικρό καθιστικό της 

σαν τον ήλιο γυρίζει γυρίζει κι όλα γίνονται θολά ξανά 

λίγο Jack Daniels λίγο abilify λίγο solian 

"η ζωή είναι ωραία honey"

βάλε το χέρι σου στην κοιλιά μου 

ανάμεσά μας δεν είναι χιλιόμετρα πια 

είναι ένα όνειρo και μέσα του αναβοσβήνει ένα κόκκινο error. 

Coffee and Cigarettes

 Πίνοντας καφέ τ' απογεύματα 

γελώντας με τις θεωρίες συνομωσίας που κυκλοφορούν 

μα το μυαλό μια ανάποδη πυραμίδα κρέμεται από μια κλωστή

κι εκείνη σε περιμένει σπίτι πίσω απ' την πόρτα ίσως μ' ένα τσεκούρι στα χέρια ή μ' ένα χαμόγελο

διαλέγεις κι ανοίγεις την πόρτα 

μια σκουλικόπορτα βαθιά μέσα στο σύμπαν του μυαλού.

Χαμογελάς αμήχανα στο φίλο πίνοντας καφέ τ' απογεύματα. 

Time

Κάποιος άλλος ποντάρει για σένα 

πάντοτε χάνει στις αδιάφορες μέρες που γέμισαν τα χρόνια σου 

κι εσύ τώρα τρέχεις στα πενήντα να προλάβεις τη ζωή 

κόβεις τα μάτια της και τα κολλάς σε μια τυχαία στο δρόμο 

και τρέχεις τώρα τρέχεις να προλάβεις τον ήλιο.   

Η ρουτίνα

 Κάθε μέρα ξυπνάω σε μια διαφορετική πόλη 

κι όμως οι θαμώνες στα στέκια που πηγαίνω είναι ίδιοι

βρωμάνε το ίδιο ουίσκι 

ξερνάνε τα ίδια τους τα λόγια 

και μια νύχτα σ' ένα μπαρ είδα το παζλ που έφτιαχνες κορνίζα κρεμασμένη 

ρώτησα τον ιδιοκτήτη 

με κέρασε τα ποτά και μου 'πε "πήγαινε τώρα σε παρακαλώ".

Κάθε μέρα κι εγώ πάω στο ίδιο μπαρ 

κοιτάω το παζλ κοιτάω τους ίδιους θαμώνες 

βρωμάμε το ίδιο ουίσκι.

  

Όταν η αυπνία

 Σκούντα με όταν κοιμηθώ 

θα ξυπνήσω και θα 'μαι ένας άλλος

και σ' ένα παράλληλο σύμπαν θα δω στ' όνειρο εσένα. 

Ψυχίατρος

Ακατανόητα άστρα 

σαν εξισώσεις άλυτες 

δίνεις μία γροθιά στο τραπέζι και λες βρήκα την λύση 

είναι τόσες πολλές που θα ταιριάξει μια και σε μένα 

διαλέγεις μια 

τη φοράς 

σαν Δον Κιχώτη πλέον μοιάζεις 

μετράς τα βήματα και τρέχεις 

τρέχεις στον πηχτό αέρα της πόλης σου.

Η μνήμη

 Αναβολή δραστηριοτήτων 

κλεισμένος μέσα στο σπίτι για μέρες 

κι ανατολικά ένας ήλιος 

ρίχνει τις αχτίδες του ν' αναπολείς εκείνο το φεγγάρι 

τρία τέταρτα πανσέληνος ένα τέταρτο νεκροταφείο ελεφάντων.

Η επόμενη μέρα

 Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους 

το πρωί φοβάσαι πια να σηκωθείς 

αυτό που κρύβονταν τις νύχτες κάτω απ' το κρεβάτι της 

δεν ήταν παρά ένα σύννεφο 

κάθε πρωί το έστυβες το έπινες το έβηχες 

κι η καταιγίδα έπαιρνε αναβολή για την επόμενη μέρα. 

Τώρα πια είναι μια μόνιμη επόμενη μέρα 

κι εσύ πνίγεσαι πάνω απ' το νεροχύτη 

βήχοντας αστραπές απ΄το λευκό των ματιών της.

Ποντάροντας σ' ένα άστρο

 Ανόητε παίζεις στοίχημα για να χάσεις 

κι αν πόνταρες σε λάθος ανθρώπους εκεί έξω

δεν πειράζει 

μια ευθεία τραβάς και διαλύεις τον χάρτη 

γιατί δεν έρχεται τώρα ουρλιάζεις 

μα εκείνη φοβάται τις ευθείες που παραβαίνουν το άστρο 

ω είναι το λογικό να σκέφτεσαι μ' ευθείες πια 

τρέλα είναι. 

Last kiss

Δεν έπρεπε να κοιτάξω πίσω φεύγοντας

αλλά άκουσα ένα ανατριχιαστικό κρακ

γύρισα να πάρω την καρδιά στα χέρια μου 

άναψα ένα τσιγάρο και αποχώρησα.  

Τζόγος

Κατάρρευση ρίσκου. 

Δεν έχω κάτι να ποντάρω πια 

χάθηκαν όλα λες 

κι η ύπαρξή σου αποκτά την αξία που της πρέπει.

 

Τι είναι η Κυριακή

Δεν έχω καιρό γι' αυτήν την Κυριακή 

μή με πιέζεται να πω τί κα πώς 

θα πω μονάχα

είναι παράξενη μέρα η Κυριακή 

και θέλει τις ζωές μας.

Κάτι απ' τον ίσκιο της

Δυτικά της πόλης είναι η συνοικία μου 

βλέπω την πόλη να λάμπει τα βράδια 

ένα "για πάντα" κυκλοφορεί στα περίχωρα 

σαν έναν τρελό που γνωρίζει "τα πάντα" αλλά δεν μιλάει πολύ 

μόνο μια λέξη λέει μ' ένα κρυμμένο γράμμα 

και γι' αυτό το κρυμμένο γράμμα ο ήλιος θα σηκωθεί το πρωί

ο τρελός θα επιστρέψει σπίτι

και το "για πάντα" θα χαθεί στον ίσκιο της.

Τι είναι ανάμνηση

Κάπου μακριά από δω πρέπει να λάμπουν τα μάτια σου και σήμερα 

κάπου στο μέσα από δω πρέπει να λάμπουν τα μάτια σου και σήμερα 

είσαι η έκρηξη 

κι εγώ κάπου ανάμεσα στα δυο σημεία ανυποψίαστος πορεύομαι σε λάθος χρονολογίες.   

Χειμώνας '98

Είναι μια μέρα που σε λύτρωσε από το βράδυ.

Ένας βήχας που σπάει την αμήχανη σιωπή του ζευγαριού απέναντι στο καφέ.

Ένας ποδηλάτης που γλιστράει και πέφτει. 

Κι είναι η στιγμή που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ακόμα 

πέρασαν χρόνια και δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ακόμα.    

Flash back

Αναμονή. 

Η ανάσα δυσκολεύει ωστόσο μέρα με τη μέρα 

πίνοντας ατέλειωτους καφέδες 

καπνίζοντας 

λες είναι γλυκιά η ζωή μπλοκάροντας την πραγματικότητα 

λες θέλω να πεθάνω σκίζοντας το τελευταίο χαμένο στοίχημα.

Ποιός να το πίστευε 20χρονε εαυτέ μου ότι θα φτάναμε ως εδώ 

ζητώντας τόσα λίγα πια 

χάνοντας τα πάντα. 

   

Τί είναι η γκανιότα

Μέρες που περνάνε τζογάροντας και χάνοντας 

κι εσύ μια ανάμνηση με τεράστια γκανιότα που φοβάται ο καθένας να ποντάρει 

ω πως έχασα τα πάντα φωνάζει η ψυχή μου.   

1,618033

Ξύπνησα με βήχα το πρωί 

ένας αριθμός ξεχύθηκε απ' το στόμα μου 

ένας ατέρμονος μή επαναλαμβανόμενος αριθμός

που για να κοπεί έφτυσα αίμα

και στα όνειρα που είδα χθες θυμήθηκα εσένα,