I Suppose

 

Παράθυρο

 Πέρα απ' το παράθυρο

στο ένα μέτρο 

είναι ένα άλλο παράθυρο

αν μπορούσες να δεις απ' το δεύτερο παράθυρο

το μυστικό θ' αποκαλύπτονταν 

ο αριθμός που ψάχνεις είναι πέρα εκεί.

No Love Lost

 

Κεμάλ

 Ανάβω το ένα τσιγάρο μετά το άλλο

είναι μια ακόμη κρύα νύχτα του χειμώνα 

κοιτώ τις παλάμες των χεριών 

εικόνες απ' το ζοφερό παρελθόν 

χτυπώ τα δάχτυλα ρυθμικά 

όταν ονειρεύτηκα την παγκόσμια ειρήνη 

"Κεμάλ αυτός ο κόσμος δε θ' αλλάξει ποτέ" είπε η φωνή 

ένα παιδί δείχνει ένα νεκρό περιστέρι στην πλατεία 

κάθε φορά χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια για να σε θυμηθώ 

προχωρώ λαχανιάζοντας 

ανάβω το ένα τσιγάρο μετά το άλλο 

λίγο έλλειψε να πάω να παραδοθώ στην αστυνομία στο ψυχωτικό επεισόδιο 

δεν περνάω ποτέ ανέμελος μπροστά τους. 

M

 

Πίνοντας

 Βάζω τον δίσκο "seventeen seconds" των Cure 

χορεύω λίγο έχοντας πιει αρκετά 

μπορώ να επιστρέφω στο παρελθόν 

ν' αλλάζω το μέλλον όπως θέλω

μελετάω το ίδιο σύστημα αριθμών 

περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα 

μα είμαι τρελός στ' αλήθεια 

σε πιστεύω ακόμα.

Day After Day

 

Μονολογώ

 Βγαίνω έξω και δε βρίσκω κανέναν γνωστό 

πίνω ένα ποτό βιαστικά και φεύγω για το σπίτι 

βάζω τον δίσκο των Therapy? "infernal love"

"ίσως ένα ποτό ακόμα" μονολογώ 

θυμάμαι την ταινία "The wrestler" 

"έχασα τον δρόμο μου" μου ψιθυρίζει το ποίημα η φωνή 

ω μα εγώ γύρισα πίσω να βρω πότε χάθηκε ο δρόμος 

έγινα παιδί που κλαίει στο σκοτάδι. 

Downbound Train

 

Μέσα

 Διέσχισα την πόλη ξανά

περίεργο

το "πρέπει να μιλήσουμε" είναι πάντα για κακό 

κι ακολουθεί σιωπή

πετώ το τσιγάρο μισό στο δρόμο

δε βρέχει απόψε 

στέρεψαν τα δάκρυα

ένα αεροπλάνο ψηλά αφήνει ίχνη 

τίποτα δεν κρατάει για πάντα 

η πόλη είναι γεμάτη υποσχέσεις 

θα μείνω σπίτι. 

 

From Her to Eternity

 

Η νύχτα

 Και κάνω πέρα σκέψεις 

σαν φάλτσο τραγούδι που 'χει κολλήσει στο μυαλό 

η νύχτα δε λέει να περάσει 

τις μέρες τις περνάω με μια ανάμνηση και μια υπόσχεση 

μέλλον και παρελθόν σ' ένα φλιτζάνι καφέ εξατμίζονται 

ποιος αρκείται με το παρόν

ποιος τολμά να μη σκέφτεται μέλλον και παρελθόν

όμως προς το παρόν αυτή η νύχτα δε λέει να περάσει 

έχουν περάσει τόσα χρόνια διάολε 

κι αυτή η νύχτα δε λέει να περάσει.

 

The Way It Used To Be

 

Συννεφιά

 Χαμένοι έρωτες 

στην άκρη του δρόμου ένα σκυλί κουνάει την ουρά 

μένω νοτιοδυτικά της πόλης 

μας χωρίζει ένα ποτάμι 

νύχτωσε 

το χώμα μυρίζει απ' τη βροχή 

στέκομαι πάνω στη γέφυρα καπνίζοντας 

πέρα απ' τα σύννεφα το γεμάτο φεγγάρι 

χαμένοι έρωτες

πιο παγωμένοι απ' την αμμουδιά του 

βάζω τα χέρια στις τσέπες και προχωράω προς το σπίτι.

A Song For The Lovers

 Ένα τραγούδι άκουσα όταν ήμουν εκτός πραγματικότητας

δεν άκουγα καθόλου μουσική 

όμως στίχοι ελληνικών τραγουδιών έρχονταν σαν φωνές και με στοιχειώνανε

μα έβαλα ν' ακούσω αυτό το τραγούδι 

το θυμάμαι πάντα και το ακούω σχεδόν κάθε μέρα από τότε.

  

When A Guitar Plays The Blues

 

Αύριο πάλι

 Όνειρα που ξεχάστηκαν το πρωί 

διεκδικούν χώρο και χρόνο δίπλα στους μυστικούς σου αριθμούς

η νύχτα έρχεται 

ούτε σήμερα βρέθηκε ο κώδικας που ενώνει τα πάντα 

"αύριο πάλι" λες σαν καλός τζογαδόρος

φοβάσαι μόνο τα όνειρα που ξεχάστηκαν το πρωί 

βάζεις μουσική κι ένα Tullamore στο ποτήρι.

All Over Again (I've Got A Mind To Give Up Living)

 

Ακούγοντας όλη μέρα Buchanan άντεξα 

Wayfaring Pilgrim

 Αγαπημένος του Γιώργου Παρασκευά 

Γιώργος Παρασκευάς

 Έχω πολλά απ' τα γραπτά του Γιώργου Παρακευά 

θεωρίες συνομωσίας μιας άλλης εποχής 

πολλά επαληθεύτηκαν

γνώρισα κι ένα φίλο του 

δεν παίζει πια στοίχημα

και σε ποιον να πω για ορίζουσες και γκανιότα 

όλοι κομματιάζονται 

παίζουν κουμάρι χωρίς να ξέρουν

Γιώργο έφυγες όπως ήθελες αλλά πολύ νωρίς.

Bad Girl

 

Ένας πίνακας

Πήρα απόφαση να σταματήσω το τζόγο 

κι αυτή η θλίψη δεν είναι παρά θυμός που λίμνασε μέσα μου 

τα έβαλα με "τα πάγια" του Μάλαμα

μπροστά στον κίνδυνο έμεινα με τη σιωπή 

όσο κι αν ουρλιάζουν οι φωνές μέσα μου δεν τις πιστεύω

όταν χρειάστηκε έμεινα με τη σιωπή 

κι από όλους τους πίνακες που είδα μ' αρέσει 

μόνο ένας 

είναι μια γυναίκα που περιμένει ένα πλοίο με λευκά πανιά.

Lovin’ You

 

Χριστούγεννα 2025

Υποχώρηση 

χάνω έδαφος στο ίδιο μου το σπίτι 

κι ανάβω όλα τα φώτα 

μια ανάμνηση τρέχει να γλιτώσει κάτω απ' το ψυγείο

"σκέπτομαι τόσα δυστυχισμένα Χριστούγεννα" λέει ο Σαχτούρης 

αθροίζονται ήττες σε χρεοκοπημένες πιστωτικές

"το αποτέλεσμα είναι μηδέν από μηδέν μηδέν " λέει ο Βέγγος 

φίλοι που έρχονται απ' την Αθήνα να ξεσκάσουν 

το πιο απόμερο μέρος για καφέ που ήξερα σήμερα ήταν γεμάτο 

χάνω έδαφος στο ίδιο μου το σπίτι 

κι ανάβω όλα τα φώτα 

συμμετέχω στη γιορτή. 

 

Conquistadora

 

Υπήρχε

Κι όμως 

υπήρχε μια εποχή 

υπήρχε μια νύχτα

μια στιγμή 

ένα μικρό κρακ στο κρανίο αρκούσε 

γι' αυτή τη συντριβή.  

Lost

 

I'm Above

 

I don't know anything

 Θα το βρούνε κάποτε 

στη τρέλα η σκέψη χτίζεται σ' ανάποδες πυραμίδες

τα σύμβολα δε συμφωνούν πια με τις σκέψεις 

όλα ενώνονται ωστόσο 

αυτή την ένωση νοσταλγούσε κι ο φίλος μου που έκοψε την αγωγή

υπάρχουν πολλές πραγματικότητες

συνήθως το μυαλό προσαρμόζεται σε μία.

 

 

Know

 

Σύμβολα

 Σιγοκαίει στο μυαλό

ό,τι δε θα ειπωθεί ποτέ με λέξεις

τόσα σύμβολα που χρειάζονται οι άνθρωποι για να σκεφτούν  

προτιμώ τη σιωπή και την ερώτηση που κρύβει.

Ένα Σκιάχτρο Που Άρπαξε Φωτιά

 

Ευθεία

 Παίζει παιχνίδια το μυαλό 

ούτε τον εαυτό σου δεν πιστεύεις 

κι αυτή η νύχτα θα περάσει όσο κι αν άπλωσε σκοτάδι 

το ποτάμι το χειμώνα δεν έλκει εραστές 

μοναχικοί άνθρωποι κατεβαίνουν να πιούν καφέ εκεί 

βγάζουν σέλφι και ποστάρουν

πρέπει κάποιος να τους δει 

να δείξουν πως είναι μόνοι 

ουρλιάζουν οι παρέες των φοιτητών καθώς διασχίζουν τις γέφυρες της πόλης 

κάποιος μετράει τα ψιλά στη τσέπη αν φτάνουν για ποτό

δε το γνώριζα παλιά πως το μέρος που προέρχομαι είναι φτωχό 

κι ουρανός αδειάζει σε τέτοια μέρη κάνει άκρη για όνειρα μιας ρουλέτας που όλο γυρίζει 

δωρεάν εφαρμογές γεμάτες ματαιοδοξία και μοναξιά 

οι λέξεις σχηματίζουν σπείρα καθώς περπατάς ανεβαίνεις 

μα χρειάζεσαι ευθεία να προσπεράσεις ν' αγγίξεις ένα άστρο πριν πεθάνεις.

 

Stolen Car

 

Ήττα

 Ψάχνω να βρω την ιστορία μου σ' ένα τραγούδι

τρώγοντας πρωινό με τη μάνα μιλάμε για τους Ιταλούς του '40

οι μνήμες χάνονται 

ό,τι απομένει χνώτα στο τζάμι όνειρα που ξεχνιούνται το πρωί 

σκιές μέσα στο σκοτάδι η διαφορά  μας.

I'm On Fire

 

Αυπνία

 Η πόλη απλώνεται 

ψηλώνει 

άκου τον ήχο που κάνει τα βράδια 

μοιάζει με ψίθυρο πίσω απ' την πόρτα σου 

κι εσύ κλειδώνεις και κλειδώνεις 

πάνω απ' την πόλη κουρούνες τ' απογεύματα ψάχνουν φωλιές 

δίπλα στο ποτάμι ό,τι απέμεινε απ' ένα φοβισμένο φιλί 

λέξεις που αφήνονται στη δίνη 

σαν όρκοι που ξεχάστηκαν 

και δεν κοιμάσαι 

ό,τι απέμεινε το κρατάς στα δόντια 

το παίρνει ο δυνατός αέρας του χειμώνα 

κι ούτε να χαιρετίσεις δεν πρόλαβες κανέναν 

κάτω στο ποτάμι μια αγέλη σκύλων περιπολεί 

κι ένα ξεβρασμένο άψυχο σώμα κολλάει στη λάσπη 

αδιάφορα η πόλη θα ξυπνήσει ξανά και ξανά 

εκπέμπεις σε όλες τις συχνότητες μα κανένας δεν ακούει ράδιο πια 

η μάχη χάθηκε 

κι ό,τι ειπώθηκε ό,τι αγαπήθηκε μια νιφάδα χιονιού που λιώνει στα χέρια ενός παιδιού 

"μια ώρα μακριά σου μοιάζει αιώνας" λες 

συνθήματα στους τοίχους έξυπνα κάτω από μακρινούς αστερισμούς 

η μάχη χάθηκε 

φέρε το χειρότερο εαυτό 

μόνο φέρε

ένας κώδικας κρύβεται στους αριθμούς 

τον ψιθυρίζεις μα είσαι μακριά για να τ' ακούσω 

κι όλα είναι αργά πια 

η μάχη χάθηκε.

Προάστια

 

Φυγή απ' το σπίτι

 Ανέμελα απογεύματα με λίγο ύπνο στο καναπέ 

έναστρες νύχτες γεμάτες υποσχέσεις 

η τρέλα επιστρέφει 

1:55 π.μ.

"σε πέντε λεπτά θα 'χω πεθάνει" λες

τρέμεις ολόκληρος πριν το τέλος 

δεν υπάρχει καμία λέξη να διαλέξεις 

δεν υπάρχει τραγούδι να σιγοτραγουδήσεις 

μόνος στης νύχτας τη σιωπή περιμένεις το μοιραίο 

2:01 π.μ. 

το βανάκι έξω απ' το σπίτι σε παρακολουθεί 

στο κλειστό σαλόνι η αστυνομία παραμονεύει 

με μάτια κλειστά το μυαλό τρέχει ασταμάτητα 

σκέψεις ποιήματα ζωντανεύουν 

κι όλοι ξέρουν 

5:55 π.μ. 

¨σε πέντε λεπτά θα 'χω πεθάνει" λες

6:01π.μ. 

ξημερώνει 

"έλα να φύγουμε μαζί γιατί είναι Κυριακή πρωί Κυριακή πρωί" ακούς 

φεύγεις απ' το σπίτι μόνο με τα κλειδιά 

χωρίς να χαιρετίσεις 

διασχίζεις την πόλη ψάχνοντας 

κουρασμένος πια ξαποσταίνεις σ' ένα παγκάκι 

χτυπά το τηλέφωνο

είχες πάρει και το κινητό

"πού είσαι;"

"γύρνα σπίτι ανησυχούμε"

"τί μέρα έχουμε μητέρα;" ρωτάς 

"Σάββατο" απαντάει 

"γυρίζω τώρα" λες κι έχεις αναθαρρήσει.   

No Excuses

 

Λούπα

 Κάποιοι ζούνε όλες τις εποχές του χρόνου 

αυτό που είχαμε ήταν ανυπόφορο ωστόσο αντέχει στις χωριστές ζωές

μια φωτιά καίει στα περίχωρα απόψε κρύβοντας το φεγγάρι 

αυτό που θελήσαμε μου θολώνει το τζάμι τ' αυτοκινήτου 

ψάχνω στο ράδιο να βρω το ένα τραγούδι να παίζει λούπα για μια ζωή 

η πόλη πνίγεται στη βροχή ξανά και ξανά 

πετάξαμε απ' τα υπόγεια όλες τις αναμνήσεις 

σώθηκαν φιλμ που δε θα εμφανίσουμε ποτέ 

και μια λέξη που κρατάμε για τελευταία αναπνοή 

σε μια άλλη ζωή αυτή η λούπα παίζει στο μυαλό 

χωρίζουμε στα δυο την πόλη να μη συναντηθούμε

ή ίσως γνωριζόμαστε τη μικρότερη μέρα του χρόνου 

κι όταν έρχεται η νύχτα πως υπήρξα ξανά μου ψιθυρίζεις 

όλοι οι εφιάλτες κάνουν ουρά μα δεν κοιμάμαι 

κι ένα νέο τραγούδι μου χαρίζεις να 'χω να θυμάμαι 

σε μια άλλη ζωή να σε βρω με άλλη μορφή 

σ' ένα σύμπαν που διαστέλλεται τίποτα δε μένει για πάντα 

εκτός από τη λούπα που παίζει στο μυαλό.

 

 

Χάος

 Κι αν η λέξη που περιμένουμε έχει ειπωθεί στο μακρινό παρελθόν 

ξεχάστηκε με τον καιρό ή θάφτηκε κάτω από τόνους μπετό

διασπώ λέξεις τις ξαναενώνω ψάχνοντας κι ό,τι προκύπτει είναι το χάος 

κι αν η λέξη που περιμένουμε είναι απλά ένας ατέρμονος αριθμός

ενώθηκε με τον καιρό ή ναυάγησε και βρίσκεται στον ωκεανό

αφαιρώ αριθμούς κι ό,τι προκύπτει είναι το χάος. 

Boy Racing

 

Απόψε

 Μια φωνή μέσα από μια φωνή στη βαθιά χαράδρα του μυαλού

μια πόλη στα υπόγεια της πόλης 

χαμογελάς όταν σου λένε τί παλεύεις ν' ακούσεις 

γιατί τα κάστρα πέφτουν από μέσα  

αυτό που σ' εμποδίζει να δεις εσένα είναι απέναντί σου απόψε 

τα μέρη που γνώρισα ενώνονται 

οι αποφάσεις που πήρα απλώνονται σαν ιστός αράχνης παρακαλούνε για ένα θύμα 

"ένα παιδί μετρά τ' άστρα" 

αυτό που σ' εμποδίζει να δεις εσένα δεν είναι κύκλος 

όλα είναι μια σπείρα ενός γαλάζιου γαλαξία 

περιστρέφεται στο μυαλό

σαν αυτό που σου είπε εκείνη 

αυτό που σ' εμποδίζει να δεις εσένα είναι στην άκρη της γλώσσας ενός τρελού

και κρέμεται αιώνες εκεί περιμένοντας να γεννηθεί η κατάλληλη λέξη.

 

 

Το λάθος

 Η πόλη παραδομένη στο περιθώριο 

απ' το θάνατο της τρέλας στην εξουσία μιας ζώνης 

χιλιάδες τουρίστες αδειάζουνε τα λεωφορεία

κάποτε θα περπατήσω το δρόμο για τον οποίο γεννήθηκα 

ένα νέο πρόσωπο χωρίς ουλές θα είναι η ανάμνηση 

το φίλτρο του τσιγάρου που πέταξα το μαζεύει κάποιος άλλος 

κάτι πήγε λάθος 

στα λεφτά στην αγάπη 

κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά 

έρχομαι απ' τις αλάνες αυτής της πόλης

ανατριχιάζω ακούγοντας την αναπνοή της 

πάντα διαθέσιμος για μια νυχτερινή έξοδο 

χορτασμένος από λέξεις στη σιωπή μιας καλοκαιρινής νύχτας 

κι αυτός ο πόνος κρύβεται στα βιβλία του Λουντέμη που αγόραζα μικρός

σκονίζεται στη βιβλιοθήκη όπως το παρελθόν κωδικοποιείται σ' ένα σκοτεινό στενό 

είμαι έξω απ' τη ζωή 

ο κύκλος του χρόνου ενώνεται όταν ψιθυρίζεις προσευχές στο σκοτάδι 

κάτι πήγε λάθος. 

 

 

Our Darkness

 

Πάνω κάτω

 Το σώμα μου μια μηχανή 

στα εργοστάσια γάλακτος της περιοχής 

εκεί που άντεξα μόνο μια βάρδια 

σκάβω κάτω απ' την πόλη να βρω τα νούμερα του τζόκερ 

πετάω πάνω απ' την πόλη μέσα από πυροτεχνήματα αγάπης 

έρχομαι μέσα στην πόλη σφυρίζοντας ένα παλιό τραγούδι 

ακουμπάω στους τοίχους της πολυκατοικίας ένα ποτήρι 

ακούω ψιθύρους να θέλουν να ουρλιάξουν 

έχεις φύγει από χρόνια 

κι εγώ βαδίζω τον ίδιο δρόμο πάνω κάτω 

ελπίζοντας να με πάει κάπου αλλού.

   

Smack My Bitch Up

 

Ανέμελα

 Βγαίνω μεθυσμένος ήδη 

μια βροχή πλημμυρίζει τα πάντα μέσα μου 

και μια γυναίκα πίσω μου δε σταματά να μιλά 

ασυναρτησίες 

πιο ενδιαφέρον έχουν οι συζητήσεις σ' ένα ίδρυμα τρελών 

περπατάω περπατάω κρυφακούγοντας μεσημεριανές εκπομπές 

τραγουδάκια χαρωπά σιγοτραγουδώντας 

γίνομαι ένα με την πόλη 

με την πλάτη πληγωμένη δίνω το καλύτερο χαμόγελο 

για μια ευκαιρία νέας σχέσης 

αρπάζω και μια τσιχλόφουσκα απ' το περίπτερο 

πετάγομαι απ' το ένα κλαμπ στο άλλο 

σκέφτομαι την ατάκα 

ακούω ένα "καλά τα πας"

επιτέλους 

"κοίτα μούτρα" λέει στη φίλη της 

φεύγω κάνοντας τσιχλόφουσκες για την επόμενη 

πάω τουαλέτα και κοιτάω τον καθρέφτη 

"φτου σου" μου λέω και συνεχίζω. 

 

The Healing

 

Από λάθος

 Επτά το απόγευμα

το Tullamore μπαίνει στο ποτήρι

ένα μέρος της πόλης με δυνατά φώτα καταρρέει 

το κρατάει η ελαφρότητα των τουριστών 

ένα μέρος της πόλης με καθόλου φωτισμό ετοιμάζεται να πάρει τον έλεγχο

ο πόνος όλης της ανθρωπότητας σ' ένα τραγούδι που παίζει στα ηχεία του δήμου 

από λάθος 

"ζηλεύεις στις σχέσεις;" ρωτάει τ' αγόρι ένα κορίτσι που κλαίει με λυγμούς

πια οι άνθρωποι χορεύουν σπίτι με φόβο

"τί ζώδιο είσαι;"

γιατί η αγάπη χάνεται στην αυγή κι αύριο θα είναι μία άλλη 

ένα ξεχασμένο καρτοτηλέφωνο χτυπάει από λάθος 

όλοι θέλουν να διασκεδάσουν απόψε

"φταρνίστηκες κι αλήθεια λες" 

κι όλο το σκοτάδι περιορίζεται στη σκιά σου.    

 

     

O' Brother Sleep

 

Η μηχανή

 Διαλύομαι 

η μηχανή της ζωής μ' αρπάζει απ' το χέρι 

μισός ήδη μέσα της το τέλος ενώνεται με την αρχή 

κι αυτοί που έφυγαν μου ανοίγουν το δρόμο. 

Take it Easy

 

Η μύγα

 Μια μύγα στο δωμάτιο 

δε μ΄ αφήνει σε ησυχία 

τις νύχτες τα πρόσωπα όλων είναι λίγο πολύ γνωστά

ζώ σε επαρχία με ελάχιστα ροκάδικα

δε θέλω να γεράσω να ζήσω τόσο πολύ 

αλλά πάλι δεν είναι στο χέρι μου 

είμαι κουρασμένος 

φροντίζω τη μάνα 

κι ο ύπνος είναι το τελευταίο πράγμα που σκέπτομαι 

αποκόβομαι 

με τους περισσότερους δεν έχω να πω τίποτα 

δεν καταλαβαίνουν. 

 

In A State

 

Ταξιδιώτης

Μπορώ να ταξιδεύω 

κλεισμένος στο δωμάτιο αναπολώ το Λονδίνο την Καλιφόρνια τον απέραντο ωκεανό 

με κοντό παντελόνι τουρίστας χειμώνα καλοκαίρι 

κρατώ αυτές τις αναμνήσεις 

για όταν μου πεις πως έχεις αλλάξει 

γιατί όλα στη ζωή μου μείναν ίδια 

σα τράπουλα που τραβάς το ίδιο χαρτί μέχρι που την πετάς 

παίρνεις μια καινούργια 

μα αυτή τη φορά ανακατεύεις.

Violet Rays

 

Τρέλα

 Κομμάτια απ' το παρελθόν

σκάνε σαν μετεωρίτες πάνω μου 

και στον καθρέφτη είμαι είκοσι χρονών 

καμιά ανάμνηση δεν είναι αρκετή να με πληγώσει 

όποτε βαριέμαι μπαίνω στη θέση κάποιου άλλου 

κουβαλάω το σταυρό του τον ξεκουράζω 

κι είναι τόσο εύκολο για μένα 

γιατί στον καθρέφτη είμαι είκοσι χρονών 

μα απόψε έσπασα τον καθρέφτη στη μέση 

κι είμαι μισός γέρος μισός είκοσι χρονών 

όποτε βαριέμαι μπαίνω στη θέση κάποιου άλλου 

όμως ξεχνάω πια 

και μπαίνω στη θέση κι άλλου κι άλλου 

κουβαλάω το σταυρό όλου του κόσμου 

δε θυμάμαι πως να επιστρέψω στο παρόν. 

I've Been Living with the Blues

 

Πριν τις γιορτές

Καφές κι απελπισία 

μια ηλιόλουστη μέρα

ανούσια τηλεφωνήματα 

αδιάφορα μηνύματα

βγαίνεις για περπάτημα

στο Μύλο κάποιοι τουρίστες χορεύουν

δεν δίνεις δεκάρα 

κι αν είσαι κάτω μ' αυτό το μπλουζ που σου 'χει κολλήσει 

είσαι ζωντανός κι ο κρύος αέρας στο θυμίζει. 

  

 

Overnight Bag

 

Περίεργο

 Στο επόμενο στενό λέω συνεχώς και προχωράω

δεν κουβαλάω πράγματα 

αντέχω 

μέχρι που η πόλη τελειώνει 

στον επόμενο δρόμο λέω συνεχώς και προχωράω

μέχρι που μια νέα πόλη εμφανίζεται 

στο επόμενο στενό λέω συνεχώς και προχωράω 

δεν κουβαλάω πράγματα κι όταν με το καλό φτάσω 

ένα στενό θα έχουμε διαφορά. 

Her Liquid Arms

 

Κι άλλες υπερβολές

Ανασαίνω 

μπετό και καθρέφτες στενεύουν το πέρασμα 

στα πιο αθώα της ψέματα ένας θρήνος ακούγεται

σε κοροϊδεύουν γιε μου θα ούρλιαζε η μάνα μ' αγωνία 

κι ένα ποίημα που ποτέ δε θα γραφτεί 

απάνω μου το φεγγάρι τρεμοπαίζει σαν χαλασμένη νέον πινακίδα 

και μια ερώτηση που ποτέ δε θα ειπωθεί

για μια απάντηση που 'χει από καιρό δοθεί

ας πιούμε απόψε αδέρφια.

     

Wake Up

 

Schrödinger

 Αναμένοντας την κλήρωση του τζόκερ

η γάτα του Σρέντινγκερ είναι ζωντανή νεκρή 

θυμάμαι μια πόλη σκοτεινή της βόρειας Ελλάδας ν' ανοίγει το κουτί της γάτας

και να βάζει εμένα μέσα της 

υπερβολές 

ακόμα και μέσα στα μπαρ συναντάς το φαινόμενο 

σου χαμογελάνε ζωντανοί νεκροί

τη μέρα ίσως δουλεύουν σκληρά στην οικοδομή 

μα τη νύχτα ξέρουν πως το κουτί της γάτας κλείνει 

όντας και ζωντανοί και νεκροί ταυτόχρονα.   

Diamonds and Rust

 

Δουλτσινέα

Απογευματινός καφές έξω 

ψάχνεις στο πλήθος κάτι γνώριμο 

κάτι απ' το παρελθόν 

άλλοι πήραν τις θέσεις άλλων 

χτυπάει το τηλέφωνο κι είναι το παρόν 

άστο να χτυπάει λοιπόν 

παρελθόν ή μέλλον είναι ο στόχος 

μια Δουλτσινέα από μαγεία μένει μακριά σου 

μα δε ξεκίνησες ποτέ για να τη βρεις 

παγιδευμένος κι εσύ σ' ένα ανούσιο παρόν 

παρελθόν ή μέλλον είναι ο στόχος; 

Talk About The Weather

 

Σιωπή

 Δέσε με στο χριστουγεννιάτικο δέντρο 

τις νύχτες τυχερά παιχνίδια παίζει το μυαλό 

κερδίζω στα χαρτιά χάνω κάτι από σένα 

ικετεύοντας 

με σιωπή απαντάω στις φωνές μέσα μου 

αναζητώντας σκιές να κινηθώ στην καρδιά της πόλης 

περνώντας απ' το κακό στο χειρότερο 

συγκεντρώνοντας τα βλέμματα πάνω μου 

αδιαφορία μετά 

ένας ξένος ανάμεσα σε ξένους

κι η μόνη συζήτηση είναι για τον καιρό.  

Evergreen

 

Μαζί

 Τρέχοντας με μάτια κλειστά 

ανοίγεις τα μάτια και κοιτάς στα ίσα τον ήλιο 

τα φώτα της πόλης ανοιχτά μέρα μεσημέρι

δε φοβίζουν του ήλιου οι σκιές πίσω σου 

τώρα περπατάς στο κέντρο αυτής της πόλης 

κάλαντα ακούγονται στο βάθος  

ανέμελοι περαστικοί σε προσπερνάνε 

ίσως αυτό να ήθελες 

να είσαι μαζί τους 

έφτασες στη τρέλα για να είσαι μαζί τους. 

Running

 

Μια ξένη

 Σε ξέρω λέει 

εγώ πάλι όχι απαντάς 

μα εσύ περπατάς και καθρεφτίζεσαι στα πρόσωπα των περαστικών 

μπαίνεις στη θέση όλων είναι εξαντλητικό 

μια μελωδία απ' το πρωί σ' έχει κολλήσει 

σαν ένα σύννεφο στον ουρανό που αποφασίζει να βρέξει 

τα δάκριά μας βουβά 

περπατάς στη τομή της πόλης να πονά 

κι ό,τι παράτησες τρέχει να σε βρει ξανά 

πέρα απ' τη μνήμη αυτό το τρεχαλητό 

επιστρέφω σε σένα ν' αρπάξω τα χρόνια 

σα μια εκκίνηση που έχασα γυρίζοντας γύρω απ' τον εαυτό μου

και τώρα σκορπίζω άμμο να δώσω και σένα

παίρνοντας απ' την κλεψύδρα του χρόνου που τελειώνει. 

    

Stars

 

Το ποτάμι πίσω από το σπίτι

 Τί θ' απογίνω 

λέει το τέλος του ποταμού πριν πέσει στην ανοιχτή θάλασσα 

μα περνώντας τις γέφυρες της πόλης ούτε που νοιάζεται 

για τις πέτρες που ρίχνουν οι πιτσιρικάδες 

για τα τελευταία δάκρυα μιας γυναίκας που χάνεται στα στενά 

για τον πόνο που προκαλεί το κοίταγμά του

ποτέ το ίδιο 

παρόλο τ' όνομα που του δώσαν οι περαστικοί για το μάθημα της γεωγραφίας.

Το κακοήθες μελάνωμα

 

Μια βραδιά

 Τσακισμένα κορμιά μέσα από στάχτη έρπονται  

ερωτευμένοι κυκλωμένοι από αγέλες σκύλων 

μεθυσμένοι με όρκους πως δε θα ξαναπιούν  

ψυχοφάρμακα που σταματάνε στο λαρύγγι

στερέψανε τα δάκρυα σε επίπεδα συναισθήματα 

μόνο ένας απόκοσμος λυγμός ακούγεται καθόλου ανθρώπινος 

κι ο θάνατος κι η ζωή ενώνονται ετούτο το βράδυ

γιατί στα παρακμιακά μπαράκια συνυπάρχουν όλα 

μοναχικοί λύκοι αδειάζουν τις τσέπες για ένα ποτό    

κι ο μπάρμαν ένας μαέστρος για το μεροκάματο του τρόμου

περνά ανάμεσά μας και κανείς δε τον ακουμπά

the bar is open λέει 

μπορείτε να πιείτε τα πάντα εκτός απ' αυτό το μπουκάλι 

μα το μπουκάλι που έδειξε είναι άδειο

ούτε γουλιά δεν είχε μα είχε τη λέξη 

και πίναμε και καπνίζαμε σίγουροι πως είχε τη λέξη. 

Open All Night

 

Ατύχημα

Πέντε χρόνια έχω να φύγω απ' την πόλη μου 

καμιά φορά οι δρόμοι αδειάζουν όπως στην καραντίνα 

ακούς το βουητό απ' τα φανάρια που αλλάζουν χρώμα 

παίρνω τ' αμάξι και κυκλώνω την πόλη 

ακούγοντας το Boss στο ράδιο 

οι χτύποι της καρδιάς πέφτουν 

κι οι κόρες των ματιών διαστέλλονται 

είδα τον πιο όμορφο άσπρο γάτο να πέφτει στην αριστερή ρόδα 

δε σταμάτησα δε ξέρω αν επέζησε 

καμιά φορά τα μάτια του λάμπουν στο σκοτάδι 

όπως στριφογυρίζω στο κρεβάτι 

φωτίζουν τη μνήμη κι αρχίζω να μη θυμάμαι ονόματα κολλητών 

είναι ο Αχιλλέας κι ο Οδυσσέας που ρίχτηκαν στη μάχη 

μιας τρέλας που κερδήθηκε με το αίμα ενός γάτου.  

Cripple And The Starfish

 

Αισιοδοξία

 Και μια μηχανή του χρόνου δε φτάνει να φτιάξω μια άλλη ζωή 

θα πρέπει να ξαναγεννηθώ 

με άλλα υλικά να πάρω μορφή 

πιο στέρεα πια να πατώ τη γη 

όμως αυτό που ήταν να σωθεί εχάθει

γι' αυτό πιο στέρεα πατώ τη γη 

όμως αυτό που κρατούσα μυστικό το είπα 

και την κόλαση την είδα να μ' αγκαλιάζει να μ' αφήνει να ζήσω 

γι' αυτό πιο στέρεα πατώ τη γη 

όμως αυτά που έχω να δώσω είναι λίγα 

κι είναι ό,τι έχω και δεν έχω 

γι' αυτό πιο στέρεα πατώ τη γη.

Back To You

 

Η πηγή των όλων

Έχω μαζέψει ένα μικρό βαζάκι με στιγμές

όχι μεγαλύτερο απ' αυτό με τις ελιές 

τ' αναποδογυρίζω το κουνάω 

σιωπή 

κάθε μέρα προσπαθώ ν' ακούσω 

μια μέρα θα καταφέρω ν' ακούσω το σκοπό του.

Pitcha - Jerusalem

 

Ώρα για ύπνο

Κάθε πρωί παλεύω να πάρω αναπνοή 

με τη μουσική τέρμα ετοιμάζω καφέ 

ένας φίλος έκοψε την αγωγή 

πήρε στο σπίτι τη βασίλισσα λέει της Βουλγαρίας 

έχασε 30000 ευρώ και το αμάξι του απέμεινε ο σκελετός

δεν έχω καμιά διάθεση να επιστρέψω στη τρέλα 

ήταν σα να πήρα το καλύτερο ναρκωτικό του κόσμου 

έξι μήνες εκτός 

με επίπεδη διάθεση πια μπορώ να συνομιλώ όποτε μου κάνει κέφι με λογικούς 

ν' αναμασάω τα ίδια και τα ίδια 

μόνο η ώρα του ύπνου με ταράζει 

γιατί ξέρω ότι στα όνειρα τίποτα δεν έχει τελειώσει.

 

Never Land

 

Ταξίδι

 Η πόλη ξεφορτώνεται τη τρέλα 

στ' αμπάρια του πλοίου όλοι αδέρφια 

χωρίς αποχαιρετισμούς χωρίς ένα δάκρυ ξεκινάμε.

Τρία ψυχιατρεία η πόλη μου 

και στους άδειους δρόμους η λογική σταματά στο κόκκινο φανάρι 

στο πράσινο ξεκινάει πάλι μποτιλιαρίζεται πρώτη δευτέρα και συμπλέκτη φρένο 

ενώ εμείς φεύγουμε με ποταμόπλοια στα σανατόρια ανεμπόδιστα 

κι αυτό που αφήνουμε πίσω μας ουρλιάζει για αστυνομία 

βάζει χειροπέδες στη σκέψη.

 

 

You've Got Another Thing Comin'

 

Όνειρο

Περίεργο όνειρο 

όλα σε μια κλωστή 

την ακολουθείς και χάνεις

μέσα στο σκοτάδι μια αχτίδα φωτός 

την ακολουθείς και χάνεις

μέσα στη τρέλα μια αναλαμπή 

η πιο καθαρή σου σκέψη ήταν ένα λάθος.

Dream Attack

 

Παράλληλα

 Πόσες πραγματικότητες υπάρχουν 

σε καμία δεν είμαστε μαζί

και τώρα μόνος σε όλες τις διαστάσεις 

με όλες τις αισθήσεις στο κόκκινο 

μ' ένα δυο χαπάκια να με κρατάνε παράλληλα μ' εσένα

να με κρατάνε στην πιο αστεία πράξη ενός δράματος. 

Μη Φοβάσαι

 

Αναμασήματα

 Έλεγες θέλω να σε δω να γράφεις 

τώρα στο κρύο δωμάτιο μόνος προσπαθώ να σκαρφιστώ 

τρόπους να γυρίσεις το βλέμμα στ' όνειρο 

να μ' αγκαλιάσεις μόνο για να κοιμηθώ 

έμεινα ξύπνιος ένα εξάμηνο 

έμεινα όρθιος με ψυχωτικό στην πλάτη 

και τώρα επέστρεψα 

απ' το θεμέλιο διαφορετικός 

έτοιμος να διεκδικήσω αυτά που στέρησε η τρέλα. 

Αδέλφια Στην Κόλαση

 

Κι ήμουν εκεί

 

Ούκ εθέλω πλουτείν

 

Γυμνός

 Ένας άνθρωπος τρέχει γυμνός στο κέντρο της πόλης 

κάποιοι γελάνε 

κοιτάζομαι αν φόρεσα τα ρούχα τρομαγμένος 

σκέφτομαι πόσες φορές έκανα πάνω κάτω την πόλη σε κατάσταση τρέλας

όλοι ηθοποιοί όλοι να ξέρουν τα πάντα για μένα 

κι ένας Βέγγος να τρέχει κυνηγημένος Δον Κιχώτης από ανεμόμυλους.

   

 

Μ' 'Ενα Άδειο Ποτήρι

 

Αυτό που μένει

 Πέρασα μέσα από την κόλαση 

δεν αναρωτιέμαι το γιατί 

δεν επέστρεψα για να κάνω τα ίδια λάθη 

την τελευταία φορά που μιλήσαμε κατάλαβα πως δεν υπάρχει επικοινωνία 

είμαι ακόμα ζωντανός και χειρότερος 

κόβω σιγά σιγά τη σύνδεση με τους ανθρώπους 

μένουν τα τραγούδια 

κι ούτε έχω σκοπό να πάρω σκύλο.

Η γειτονιά

 Εγκλεισμός ξανά 

σπίτι μέρα νύχτα 

αυτή τη φορά όμως είναι διαφορετικά 

παλεύω να πάρω ανάσα 

παλεύω για τα βασικά 

μια ζωή παλεύω 

να επιβιώσω απ' τα όνειρα με βρώμικες ρίμες 

μένοντας στη γειτονιά του Μητροπάνου

με κόσμο που παρέμεινε φτωχός 

από άκρα αριστερά σε άκρα δεξιά 

κι εγώ επέστρεψα έχοντας μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσω

κερνάω σα γιορτή και θάνατο μαζί.  

   

Be There

 

Price On Your Head

 

Μοναξιά

 Κόκκινη ανατολή με καφέ και ψυχοφάρμακα μπερδεμένη 

ανοίγεις τηλεόραση και την βάζεις στο mute να είναι αναμμένη για παρέα

τόσα τραγούδια που μου άρεσαν 

τα βιβλία που διάβασα 

όλα χαμένα στη μοναξιά 

στέκομαι ακέραιος μετά την τρέλα 

προδομένος από σένα 

ωστόσο δεν παραδίνομαι ακόμη 

σα μια θηλιά που ολοένα κλείνει μέρα τη μέρα 

αναρωτιέμαι για το τέλος. 

 

Η επιστροφή

Χαιρετίσματα

 Έρωτας κι εξουσία 

και πώς είναι να νοιώθεις ανεπιθύμητος μια νύχτα 

ταπεινωμένος να φεύγεις ένα πρωί αγαπώντας

λατρεύοντας τους προδομένους και της ζωής ηττημένους.    

Πρωινό

 Ασπρόμαυρα όνειρα 

βαρέθηκα να σε συναντώ εκεί 

θέλω να τρέξω μακριά από σένα κι απ' όλα 

μαγειρεύοντας για πολλούς 

και το τραπέζι για έναν. 

Τσέστερφιλντ

 Έχασε η τσεστερφιλντ και θυμήθηκα κάτι φθηνά τσιγάρα με το ίδιο όνομα

προσπάθησα να συνδυάσω τη χρυσή τομή με το στοίχημα 

μετά είδα τις ορίζουσες να μου δίνουν τη γκανιότα 

είμαι χαμένος και το μυαλό μπλοκάρει στην ιδέα ότι έχεις προχωρήσει τόσο πολύ

κι εγώ σε σέρνω πίσω μου προχωρώντας λαχανιάζοντας στην ανηφόρα 

με περιμένεις λέει στο τέλος αυτού του δρόμου 

και δεν κάνω τίποτα όταν σε φτάνω 

απλά κοιμάμαι κι η τύχη μου αρχίζει να δουλεύει,    

 

Στη σκιά του χειμώνα

 Περνάει ο καιρός με τζόγο κι ατέλειωτα πακέτα τσιγάρων στο πάτωμα του δωματίου 

κι ούτε που θυμάμαι το παρελθόν πια 

μπήκε κι αυτός ο χειμώνας κι η κατάθλιψη όλων των Χριστουγέννων

κι ούτε που αναζητώ τίποτε πια 

γεννήθηκα άραγε για να γηροκομήσω τους γονείς;  

Κι αυτή η οργή που υπάρχει μέσα μου 

αυτή η θλίψη για τα πάντα και πάντα 

μου κάνει περσότερο κακό απ' το τσιγάρο.

Καμιά φορά ξεφυσάω δυνατά στο ποτήρι που πίνω 

και μορφές εμφανίζονται όπως όταν κλείνεις με δύναμη τα μάτια 

μορφές που ξέρουν τί θα συμβεί την επόμενή σου μέρα.

Προσπάθησα αν μη τί άλλο να βάλλω τάξη στο χάος 

αυτή ηταν η αποστολή μου ναι. 

 

 

Έχασα το δρόμο μου -Μίλτος Σαχτούρης

Έχασα τον δρόμο μου βρέθηκα σε 

μια ξένη γειτονιά που δε μου θύμιζε 

τίποτε απ' την δική μου.

Ρώτησα μερικούς ανθρώπους αλλά

δεν ήξεραν τίποτε να μου πουν .

Όσο κι αν έψαχνα άλλους δρόμους 

τόσο και σε πιο απόξενες τοποθεσίες 

βρισκόμουν κι όταν έστριψα ακόμα 

σ' ένα δρόμο η αγωνία μου κορυφώθηκε 

στο τέρμα αυτού του δρόμου ήταν 

μια απόκρημνη ακτή με μια 

θάλασσα φουρτουνιασμένη.

Στη γειτονιά μου δεν βρίσκεται

καμιά θάλασσα. Έχασα τον δρόμο μου.  

Almost there

Έφτασα στο καφέ εκείνο το απόγευμα του Νοεμβρίου 

έκατσα στο τραπέζι και κοιτώντας τον ξεχασμένο καφέ και τ' αποτσίγαρα 

συνειδητοποίησα πως είχες μόλις φύγει.

 

Η ωραία Ελένη θα 'ναι τώρα γριά

 Το μπαρ "Αιγαίο" της Δράμας ήταν (ή είναι ακόμα δεν ξέρω) ένα ροκάδικο των '90s 

είχε και τραπέζια για μπιλιάρδο και μια αρκετά μεγάλη μπάρα 

εκεί περνούσαμε τα βράδια μας πίνοντας και καπνίζοντας.

Ένα βράδυ φύγαμε από 'κει και πήγαμε σ' ένα club μέσα στην πόλη κι αυτό 

εκεί για πρώτη και τελευταία φορά χορέψαμε δημόσια.

Καταφύγιο 2002

 Στο μπαρ "Καταφύγιο" της Ξάνθης 

αφού χωρίσαμε πήγαινα μ' ένα φιλαράκι και πίναμε μέχρι τελικής πτώσης

σε μια έκλαμψη είχαμε παρατηρήσει ότι δημιουργούνταν ένας άδειος κύκλος με κέντρο εμάς σε σχέση με τους υπόλοιπους θαμώνες όσο κόσμο και να 'χε το μπαράκι

μάλλον είχαμε γίνει ανεπιθύμητοι στο ίδιο μας το στέκι.   

 

Δε θυμάμαι τ' όνομά σου

Ούτε θυμάμαι πόσα χιλιόμετρα έκανα για σένα 

ήμασταν από τέσσερεις διαφορετικές πόλεις 

όμως θυμάμαι το βράδυ που χωρίσαμε 

φίλησα μια κοπέλα στο μπαρ "Καταφύγιο" 

ήταν γνωστή εκεί κι ίσως ερωτευμένη μαζί μου 

αλλά εγώ δε της ξαναμίλησα 

μόνο θυμάμαι να κλείνει τα μάτια και να με ρωτά τί χρώμα έχουν 

και μια φίλη της να προσπαθεί να την πάρει να φύγουν 

ίσως να ήταν εκείνη που μου πέταξε ένα απόγευμα νερό απ' το μπαλκόνι

έγινα μούσκεμα αλλά δε με πείραξε 

όπως δεν πείραξε κι εκείνη που δεν πέτυχα το χρώμα των ματιών της...

Κάποτε στην Ξάνθη

 Έναστρος ουρανός 

ψοφόκρυο στην Ξάνθη 

κι ένα σχισμένο πενταεύρο στο δρόμο σ' ακολουθεί σα σκουπίδι 

έχεις πιει πολύ φίλος 

πέφτεις σ' ένα βενζινάδικο και το παλτό σου λερώνεται 

τα όνειρά σου σάλια που δε σταματάς να φτύνεις 

πνίγεσαι απ' τα ίδια σου τα σάλια λίγο μακριά απ' το σπίτι 

είσαι 25 κι η ζωή σου έχει τελειώσει λες 

και τότε μπροστά σου μια γυναικεία φιγούρα εμφανίζεται απ' το πουθενά 

σε κοιτάει για λίγο 

είναι πανέμορφη

περπατάει λίγα μέτρα μπροστά σου 

μέχρι που στρίβει σ' ένα δρόμο κάθετο σκοτεινό

εσύ συνεχίζεις ευθεία 

εκείνη τότε γυρίζει σαστισμένη 

συνεχίζεις ευθεία.

Για την Jane

 'Όταν σε γνώρισα κάπνιζα marlboro μαλακό

ήταν το πρώτο μου φιλί Jane 

η γλώσσα πήγε πίσω να μην ακουμπήσει τη δικιά σου 

το cd έπαιζε το "girl. you 'll be a woman soon" 

και είχες ανάψει δεκάδες κεράκια στο δωμάτιο 

ένα αρωματικό στικ έκαιγε αργά

κι ο χειμώνας αρχές '98 πάλευε να μπει απ' το κλειστό παράθυρο.

Μου τόνιζες πολλές φορές τρομαγμένη πως θα πεθάνεις με αργό και βασανιστικό τρόπο 

καπνίζοντας μια μάρκα που δε θυμάμαι πια.

Αν ήσουν εδώ ίσως σε πείραζα ξανά λέγοντας πως είσαι απ' την Αγγλία 

θα θύμωνες ξανά ουρλιάζοντας "είμαι απ' την Ουαλία!".

Άραγε πίνεις ακόμα χειμώνα καλοκαίρι νες ζεστό εκεί που βρίσκεσαι 

σε φαντάζομαι να ψάχνεις στα ράφια των σούπερ μάρκετ νες καφέ 

να γυρνάς στο σπίτι και να βάζεις άλλη μια φορά 

το soundtrack του Pulp fiction.

    

Fight club

Πρέπει να βρω την πιο χιλιοειπωμένη ιστορία 

να κρύψω μέσα της τη δική μας ιστορία 

να γεννηθεί η κόπια της κόπιας... 

Requiem for a dream

 Χαμένα όνειρα 

ένα requiem από χαμένα όνειρα

ήξερα κάποιον που διάβαζε διαγώνια 

σε πέντε λεπτά διάβασε τη "μεταμόρφωση" του Κάφκα 

ήξερες κάποιον που διάβαζε διαγώνια 

και τώρα και οι τρεις χωρίς να ξέρει ο ένας για τον άλλο 

διαλύουμε το κρεβάτι 

βάζουμε στο πάτωμα το στρώμα 

και κουλουριαζόμαστε σε εμβρυακή στάση.  

Lux Aeterna 

100 years old

 Κι επιτέλους τα διάβασες όλα αυτά που γράφω για σένα 

τώρα με κοιτάς αμήχανη 

γυρίζεις την πλάτη μα όχι τα μάτια 

αρκεί να παραμερίσω τα μαλλιά σου και τα μάτια είναι καρφωμένα πάνω μου 

όχι δε θέλω να δω αυτό το βλέμμα πια 

κι όταν όλα θα 'χουν οριστικά χαθεί κι η κλεψύδρα αδειάσει 

ίσως χορέψουμε μαζί το Stolen Car του Bruce Springsteen 

ίσως σ' ένα συννεφιασμένο ηλιοβασίλεμα που δε θ' αξίζει και πολλά πολλά.

Error

 Α η κιθάρα του Jesse Welles μου έσωσε το βράδυ 

το πόδι χτυπά ρυθμικά στο πάτωμα 

κι εκείνη ίσως να χορεύει στο μικρό καθιστικό της 

σαν τον ήλιο γυρίζει γυρίζει κι όλα γίνονται θολά ξανά 

λίγο Jack Daniels λίγο abilify λίγο solian 

"η ζωή είναι ωραία honey"

βάλε το χέρι σου στην κοιλιά μου 

ανάμεσά μας δεν είναι χιλιόμετρα πια 

είναι ένα όνειρo και μέσα του αναβοσβήνει ένα κόκκινο error. 

Coffee and Cigarettes

 Πίνοντας καφέ τ' απογεύματα 

γελώντας με τις θεωρίες συνομωσίας που κυκλοφορούν 

μα το μυαλό μια ανάποδη πυραμίδα κρέμεται από μια κλωστή

κι εκείνη σε περιμένει σπίτι πίσω απ' την πόρτα ίσως μ' ένα τσεκούρι στα χέρια ή μ' ένα χαμόγελο

διαλέγεις κι ανοίγεις την πόρτα 

μια σκουλικόπορτα βαθιά μέσα στο σύμπαν του μυαλού.

Χαμογελάς αμήχανα στο φίλο πίνοντας καφέ τ' απογεύματα. 

Time

Κάποιος άλλος ποντάρει για σένα 

πάντοτε χάνει στις αδιάφορες μέρες που γέμισαν τα χρόνια σου 

κι εσύ τώρα τρέχεις στα πενήντα να προλάβεις τη ζωή 

κόβεις τα μάτια της και τα κολλάς σε μια τυχαία στο δρόμο 

και τρέχεις τώρα τρέχεις να προλάβεις τον ήλιο.   

Η ρουτίνα

 Κάθε μέρα ξυπνάω σε μια διαφορετική πόλη 

κι όμως οι θαμώνες στα στέκια που πηγαίνω είναι ίδιοι

βρωμάνε το ίδιο ουίσκι 

ξερνάνε τα ίδια τους τα λόγια 

και μια νύχτα σ' ένα μπαρ είδα το παζλ που έφτιαχνες κορνίζα κρεμασμένη 

ρώτησα τον ιδιοκτήτη 

με κέρασε τα ποτά και μου 'πε "πήγαινε τώρα σε παρακαλώ".

Κάθε μέρα κι εγώ πάω στο ίδιο μπαρ 

κοιτάω το παζλ κοιτάω τους ίδιους θαμώνες 

βρωμάμε το ίδιο ουίσκι.

  

Όταν η αυπνία

 Σκούντα με όταν κοιμηθώ 

θα ξυπνήσω και θα 'μαι ένας άλλος

και σ' ένα παράλληλο σύμπαν θα δω στ' όνειρο εσένα. 

Ψυχίατρος

Ακατανόητα άστρα 

σαν εξισώσεις άλυτες 

δίνεις μία γροθιά στο τραπέζι και λες βρήκα την λύση 

είναι τόσες πολλές που θα ταιριάξει μια και σε μένα 

διαλέγεις μια 

τη φοράς 

σαν Δον Κιχώτη πλέον μοιάζεις 

μετράς τα βήματα και τρέχεις 

τρέχεις στον πηχτό αέρα της πόλης σου.

Η μνήμη

 Αναβολή δραστηριοτήτων 

κλεισμένος μέσα στο σπίτι για μέρες 

κι ανατολικά ένας ήλιος 

ρίχνει τις αχτίδες του ν' αναπολείς εκείνο το φεγγάρι 

τρία τέταρτα πανσέληνος ένα τέταρτο νεκροταφείο ελεφάντων.

Η επόμενη μέρα

 Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους 

το πρωί φοβάσαι πια να σηκωθείς 

αυτό που κρύβονταν τις νύχτες κάτω απ' το κρεβάτι της 

δεν ήταν παρά ένα σύννεφο 

κάθε πρωί το έστυβες το έπινες το έβηχες 

κι η καταιγίδα έπαιρνε αναβολή για την επόμενη μέρα. 

Τώρα πια είναι μια μόνιμη επόμενη μέρα 

κι εσύ πνίγεσαι πάνω απ' το νεροχύτη 

βήχοντας αστραπές απ΄το λευκό των ματιών της.

Ποντάροντας σ' ένα άστρο

 Ανόητε παίζεις στοίχημα για να χάσεις 

κι αν πόνταρες σε λάθος ανθρώπους εκεί έξω

δεν πειράζει 

μια ευθεία τραβάς και διαλύεις τον χάρτη 

γιατί δεν έρχεται τώρα ουρλιάζεις 

μα εκείνη φοβάται τις ευθείες που παραβαίνουν το άστρο 

ω είναι το λογικό να σκέφτεσαι μ' ευθείες πια 

τρέλα είναι. 

Last kiss

Δεν έπρεπε να κοιτάξω πίσω φεύγοντας

αλλά άκουσα ένα ανατριχιαστικό κρακ

γύρισα να πάρω την καρδιά στα χέρια μου 

άναψα ένα τσιγάρο και αποχώρησα.  

Τζόγος

Κατάρρευση ρίσκου. 

Δεν έχω κάτι να ποντάρω πια 

χάθηκαν όλα λες 

κι η ύπαρξή σου αποκτά την αξία που της πρέπει.

 

Τι είναι η Κυριακή

Δεν έχω καιρό γι' αυτήν την Κυριακή 

μή με πιέζεται να πω τί κα πώς 

θα πω μονάχα

είναι παράξενη μέρα η Κυριακή 

και θέλει τις ζωές μας.

Κάτι απ' τον ίσκιο της

Δυτικά της πόλης είναι η συνοικία μου 

βλέπω την πόλη να λάμπει τα βράδια 

ένα "για πάντα" κυκλοφορεί στα περίχωρα 

σαν έναν τρελό που γνωρίζει "τα πάντα" αλλά δεν μιλάει πολύ 

μόνο μια λέξη λέει μ' ένα κρυμμένο γράμμα 

και γι' αυτό το κρυμμένο γράμμα ο ήλιος θα σηκωθεί το πρωί

ο τρελός θα επιστρέψει σπίτι

και το "για πάντα" θα χαθεί στον ίσκιο της.

Τι είναι ανάμνηση

Κάπου μακριά από δω πρέπει να λάμπουν τα μάτια σου και σήμερα 

κάπου στο μέσα από δω πρέπει να λάμπουν τα μάτια σου και σήμερα 

είσαι η έκρηξη 

κι εγώ κάπου ανάμεσα στα δυο σημεία ανυποψίαστος πορεύομαι σε λάθος χρονολογίες.   

Χειμώνας '98

Είναι μια μέρα που σε λύτρωσε από το βράδυ.

Ένας βήχας που σπάει την αμήχανη σιωπή του ζευγαριού απέναντι στο καφέ.

Ένας ποδηλάτης που γλιστράει και πέφτει. 

Κι είναι η στιγμή που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ακόμα 

πέρασαν χρόνια και δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ακόμα.    

Flash back

Αναμονή. 

Η ανάσα δυσκολεύει ωστόσο μέρα με τη μέρα 

πίνοντας ατέλειωτους καφέδες 

καπνίζοντας 

λες είναι γλυκιά η ζωή μπλοκάροντας την πραγματικότητα 

λες θέλω να πεθάνω σκίζοντας το τελευταίο χαμένο στοίχημα.

Ποιός να το πίστευε 20χρονε εαυτέ μου ότι θα φτάναμε ως εδώ 

ζητώντας τόσα λίγα πια 

χάνοντας τα πάντα. 

   

Τί είναι η γκανιότα

Μέρες που περνάνε τζογάροντας και χάνοντας 

κι εσύ μια ανάμνηση με τεράστια γκανιότα που φοβάται ο καθένας να ποντάρει 

ω πως έχασα τα πάντα φωνάζει η ψυχή μου.   

1,618033

Ξύπνησα με βήχα το πρωί 

ένας αριθμός ξεχύθηκε απ' το στόμα μου 

ένας ατέρμονος μή επαναλαμβανόμενος αριθμός

που για να κοπεί έφτυσα αίμα

και στα όνειρα που είδα χθες θυμήθηκα εσένα,