Νο 000086

Καμιά φορά αργούσες να σηκωθείς κι έπινες απ' τον καφέ μου σίγουρη πως με είχες πείσει ότι ήταν τουλάχιστον ιεροσυλία...
-"Βαρύς γλυκός" σου χαμογελούσα
-"Πόσες φορές στο 'χω πεί; Ο ελληνικός πίνεται σκέτος ρε γαμώτο!!!" απαντούσες αηδιασμένη.

Μια ζωή στην επαρχία
ένα τέταρτο παραπατούσε πάνω στη σκηνή η Τζούλια προσπαθώντας να τραγουδήσει,

"αρπαχτή" το λένε.
Από κάτω άλλαζαν χέρια γυναίκες, στρέμματα και μπόμπες ουίσκι.
Μετά βγαίνοντας απ' τα μπουζούκια, μεθυσμένοι στ' αυτοκίνητο, "Thunderstruck" στο τέρμα κι εθνική.

1 ώρα κι ένα τέταρτο μακριά η θάλασσα.

Στα καθίσματα του αυτοκινήτου αύριο θα καθαρίζεις τα τελευταία ίχνη από εμετό και σπέρμα αν πρώτα πάνε όλα καλά γιατί τα φώτα μπροστά σου χορεύουν μαγευτικά,
σαν 19χρονο ξέμπαρκο σε γιορτή καυλωμένων τριαντάρηδων,
για πρώτη φορά σκέφτεσαι να πάνε όλα στο διάολο και να μη ξαναγυρίσεις
κατεβάζεις το τζάμι με -5
"Αθήνα ρε μια ταμπέλα να δείχνει προς τη γαμημένη Αθήνα ρε!!"

ΙΩΑΝΝΙΝΑ 139χλμ

Κάποτε θα σου ερχόμουν μέσα στη νύχτα όπως κι αν ήμουν
όπως είχα έρθει περνώντας μια χιονισμένη Κατάρα για να πιούμε τσίπουρα και να φύγω
μα τώρα κάθομαι με τα αλάρμ αναμμένα πάνω στη στροφή και δε μπορώ να συνεχίσω.

Δε νιώθω τίποτα τίποτα τίποτα
λίγο πριν κάνω παράνομη αναστροφή κι αφεθώ στο απέναντι ρεύμα...

Νο 000085

Σε ονειρεύτηκα χθες βράδυ

ονειρεύτηκα εσένα να μου φωνάζεις πως αν θέλω να μη σε χάσω θα πρέπει...

μα εκεί τα λόγια σου χάνονταν έβλεπα μόνο το στόμα σου ν' ανοιγοκλείνει και όταν ο ήχος επανέρχονταν εσύ έκλεινες με δύναμη την πόρτα και σ' άκουγα να ουρλιάζεις πίσω της

πως εγώ θα 'μαι αυτός που θα χτυπάει το κεφάλι στον τοίχο

μετά εγώ περίμενα μέσα στη σιωπή αιώνες μα δεν είχα υπομονή ούτε για λίγα δευτερόλεπτα

έπαιρνα λοιπόν φόρα και χτυπούσα το κεφάλι στον τοίχο

έτσι ξύπνησα μ' ένα μεγάλο καρούμπαλο

κι όταν πήγα στο μπάνιο να πλύνω τα δόντια η οδοντόβουρτσα ήταν το μικρόφωνο

κι εγώ απ' το χτύπημα μιλούσα αγγλικά

για την ακρίβεια τραγουδούσα ανάποδα και σου φώναζα....

Νο 000084

Μεσάνυχτα και ένα λεπτό

θα 'πρεπε να 'χε συμβεί κάτι μαγικό

να σταματήσει αυτό το τρέμουλο και τα μάτια σου όπως κάθομαι στο σκοτεινό δωμάτιο

να λάμψουν

όπως τα μακρινά αστέρια χρόνια μετά.

Γύρω μου σκυλιά γατιά και νεογέννητα κοτοπουλάκια

τα ταΐζω τα χαϊδεύω και τα χρόνια περνάνε.

Εσύ γύρω μου εξακολουθείς να περιστρέφεσαι όπως κάνουν οι δορυφόροι

γρήγορα τόσο γρήγορα που το πρόσωπό σου έχει θολώσει και δε μπορώ να σε δω

ούτε εγώ ούτε οι άλλοι

κι έτσι το μόνο που διακρίνουν πάνω μου είναι σημάδια που μαρτυρούν πως έχω πρόωρα γεράσει

μα εμένα δεν με πειράζει γιατί ξέρω πως όλα αυτά δεν είναι ρυτίδες

είναι απ' τη βίαιη ένωσή μας οι κρατήρες.

Νο 000083

Δεν έχω γνωρίσει καλύτερο άνθρωπο από σένα κι έτσι δέχτηκα ότι κακό μου πρόσφερες

και ναι πλέον δε το θεωρώ ούτε απίθανο ούτε τραγικό να ζήσεις μια ζωή χωρίς να βρεις κάποιον ν' αγαπάς και χωρίς κάποιος να σ' αγαπήσει.

Νο 000082

Να μείνει κάτι πάλευαν το βλέμμα και τα χείλη σου

μα είσαι το τέρμα του σιδηρόδρομου μέσα στον κάμπο

απρόσμενο αλλά όχι και τόσο τραγικό

τ' αριστερό μου μάτι "πετάει" όλη μέρα

ο καλύτερος τρόπος να βεβαιωθείς ότι έκοψες το τσιγάρο είναι να καπνίσεις ένα

να για να μη λες

πάλι σε δικαιολογώ που ήθελες να με ξαναδείς.

Νο 000081

Κακή τύχη

φέρνουν τα όνειρα που μένουν σαν ξεφούσκωτη μπάλα στο χωράφι

κι εσύ.

12-12 του έτους 500498418

Νο 000080

Τρέχω 5χλμ τη μέρα μα η καρδιά αρνείται να χτυπήσει
απόρησα που έβαλες το χέρι σου πάνω στο στήθος μου όπως στο "Eternal Sunshine..."
μετά ήθελες το τελευταίο βλέμμα κι εγώ δεν γύρισα να κοιτάξω.

Όταν φεύγω απ' το σπίτι ή όταν κοιμάμαι μια άγνωστη γυναίκα κατεβαίνει απ' το πατάρι
πίνει κόκκινο κρασί μασάει καπνό και ξέρει τον αριθμό 1.618033 ξέρει τη σημαίνει
γιατί βρήκα τα ποιήματά μου αλλαγμένα κι εσύ που γύρισες να κοιτάξεις διαλύθηκες όχι ολόκληρη το 0.618033 σου και το υπόλοιπο είναι το λευκό απ' τα μάτια σου μέσα στο στήθος μου που παλεύει απ' τις βουλωμένες μου αρτηρίες να περάσει.

Τώρα πια οι αναμνήσεις μου έχουν μια ευθεία γραμμή αντί για σφυγμό
κι εσύ δε σταματάς να ζεις ούτε δευτερόλεπτο.

Νο 000079

Λόγια δικά μου ακόμα και τώρα μαζεύονται γύρω σου εθισμένα

χίλια κι από σένα για μια ασπρόμαυρη φωτογραφία

"έχεις φωτιά;" ρωτάς

κάθε απόγευμα πίνουμε ακούγοντας Κρίνα

κουβαλώ ακόμα τα κλειδιά απ' το πρώτο σου διαμέρισμα

"μή με προδώσετε στους δικούς μου κυρία"

γεράσαμε Μαρία

νέοι έρωτες που κρύβονται στα σκαλάκια του ημιόροφου.

-"Πήγε κιόλας 10;"

-"Ααα τα καλοκαίρια σε θυμάμαι αργότερα.

Νο 000078

Περνάς μέσα από τις τριανταφυλλιές και κρύβεσαι
ρώτα με έτσι που πιάστηκε το μανίκι σου απ' τα τελευταία φιλιά
"γιατί πότε-πότε κάτι συμβαίνει και το βλέμμα σου αλλάζει;"

Σσσσσσσσσσσσ
ξέρω το πώς θα περνούσαμε τα χρόνια μαζί
πως θα συνέχιζα να σε λατρεύω όπως στην αρχή
χωρίς ιδιαίτερο λόγο
μα εσύ θέλεις ν' ακούσεις ότι σ' αγάπησα και "να" μου λες "εσύ μόνο εσύ με καταλάβαινες και σε καταλάβαινα".

Τώρα ξέρω πως δεν θα 'χω ποτέ ξανά τύχη μαζί σου

χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

Νο 000077

Καθόμαστε και τα πίνουμε όπως παλιά

απ' το ένα τσιγάρο στο άλλο τη λάτρευα τη σιωπή μαζί σου μα τώρα μόλις που προλαβαίνω και υπάρχω μέσα στα τόσα που έζησες

σε λίγο θα με φιλήσεις για τελευταία φορά και πρέπει να βιαστώ

κλείνεις τα μάτια για λίγο κι εγώ κρύβω τις βότκες όπου βρω

κοιτάω γύρω μου σαν ζητιάνος αναμνήσεων

δεν άρχισα καν και σε λίγο δε θα 'χω να πω

"σε περίμενα honey, μόνο αυτό, τόσα χρόνια έπινα και σε περίμενα"

για να σε φτάσω πρέπει να τρέξω περισσότερο κι απ΄ τον Forrest Gump

να μπούνε με μιας στα πνευμόνια μου που καίγονται αντί για τ' οξυγόνο όλες οι τζούρες της Beth

Νο 000076

3 Φλεβάρη

Μαρία Νεφέλη δεν θα 'ναι η θλίψη μας πια

το δικό μας ποίημα είναι τ' ανακατεμένα γράμματα του πληκτρολογίου

τα κρακ και κρακ βήματα στο σκοτάδι που σε πλησιάζουν όταν πας να κλείσεις τα μάτια

όχι

όχι δε σε πλησιάζουν είναι μέσα σου είναι μέσα σου

είμαι μέσα σου χωρίς στύση

αρωματικά κεριά γκαρσονιέρες πτυχία άσπρα μαλλιά δε θα 'ναι η θλίψη μας πια

εγώ κάνω πως δε θυμάμαι

κι εσένα δε σου καίγεται καρφί.

Νο 000075

Οι γυναίκες καταλαβαίνουν την απελπισία από μακριά

αυνανίζομαι λίγο πριν βγω

ατέλειωτες μπύρες στο "Καταφύγιο" κοιτάζοντας το απέναντι στενό

ακούγοντας γκριζομάλληδες καλλιτέχνες που έχουν ξεχάσει πότε ήταν 20

όλοι τους προσπαθούν να βάλουν χέρι στο χαρτζιλίκι των πιτσιρικάδων

απ' τον Μάλαμα ως την πριγκιπέσα του Καρρά τους μπάρμεν και τα φροντιστήρια

όλες οι διαστροφές των σαραντάρηδων τραγουδιούνται από 16χρονα.

Μετά τα 20

το διάβασμα θα έπρεπε να επιτρέπεται μόνο στους ανέραστους και τους ανάπηρους.

Νο 000074

"Δεν είμαι από 'δω".

Εκείνη κρατούσε το πρόγραμμα του φεστιβάλ και τα 'πινε με μια φίλη της στη "Στοά"

η κουβέντα δεν πήγαινε πουθενά

ακόμα μια βότκα σκέφτηκα και θ' αρχίσουμε να μιλάμε για πρώην.

Τελικά ούτε καν αυτό.

- "Στον "Ήλιο" έχει βραδιά Springsteen" της είπα

- "Μα πόσα τραγούδια μπορεί ν' ακούσει κάποιος από Springsteen; Πάνω από 3 αποκλείεται."

Ταύρος με Ζυγό

όπως με τις "τύχες" που αγοράζαμε μικροί και καταλήγαμε να έχουμε τις ίδιες ξανά και ξανά.

Οι αναμνήσεις μου από σένα χάνουν τις μυρωδιές

αποκτούν μια καθαρότητα που τρομάζει

αν μου στρίψει τελείως θα ζήσω μόνος σ' ένα αποστειρωμένο σπίτι όπου θα πλένω τα χέρια για ώρες θα τρώω τελευταίο ένα μύλο το βράδυ κι ακόμα κι ο καναπές θα 'χει συγκεκριμένη θέση για τα πόδια.

Νο 000073

Δεν ήταν ανθρώπινο αυτό που ονειρεύτηκες να γίνεις

δεν ήτανε ποτέ ούτε πίστη ούτε ζωή κάποιου άλλου

στον μαυροπίνακα πάνω στον χ και τον ψ το πορτραίτο μου γερνάει

κι αυτοί που βλέπουνε ορίζοντα έχουν τη γλώσσα μπερδεμένη.

Κοίταξες ποτέ λιοντάρι;

Αυτή η λέξη που ξεπηδά απ' τα τεράστια ανήμερα μάτια του σε υπνωτίζει

πότε γράμματα πότε αριθμοί

δεν είναι ανθρώπινη

είναι η σκέψη που δραπέτευσε αρτιμελής απ' τα βασανιστήρια του λόγου

μέσα στη νύχτα

και κουλουριάζεται δίπλα σου και σε ξυπνά.

Νο 000072

Δεν είμαι εγώ

δεν είμαι εγώ

δεν είμαι αυτός που φαντάστηκες

κι όταν σε φίλησα στ' αμάξι σου μια κούφια κολοκύθα άναψε έξω απ' το τζάμι

και το κασετόφωνο μάσησε τους Pearl Jam.

Το καλοκαίρι σου γράφω πάνω στη σκόνη.

2009

Σε τί ελπίζω;

Πως κάτι θα θυμηθείς

κάτι θα πληκτρολογήσεις στο google και θα με βρεις.

Μη νομίσεις μόνο πως επειδή σε θυμάμαι

ξέρω και πως να σε κρατήσω απ' το χέρι.

Νο 000071

Μπορεί να ' ναι η θεία μου κι οι κόρες της εκείνες που ανεβάζουν τα νούμερα των μεσημεριανών εκπομπών μα χθες έφυγα απ' το κήπο του σπιτιού τους με μια αγκαλιά χρυσάνθεμα.

"Νοέμβρης ο χαμένος" έλεγε η γιαγιά πάνω στον αργαλειό γιατί νυχτώνει νωρίς.

Κάποιο κύτταρο μεταλλάσσεται όταν μαθαίνεις να γράφεις και να διαβάζεις
για να μην περισσέψει τίποτα.
Φέρε όσα πέτυχες στο πρώτο μέρος της εξίσωσης και κάνε την πράξη.
Σταμάτα λοιπόν να λες τ' αυτονόητα,
πως είμαι αυτοκαταστροφικός.

Είχαμε να μιλήσουμε 4 χρόνια με πήρες στις 2:30μμ τη νύχτα ενώ κοιμόμουν με ξύπνησες και μιλούσαμε ως το πρωί όταν ξύπνησα το μεσημέρι είχα θυμηθεί τα πάντα ενώ εσύ χτυπιόσουν για τη μαλακία που έκανες.

Είμαι "έξυπνο κοινό" γι' αυτό καμιά φορά επαναστατώ
και σου πετώ κανα μπουκάλι.

Νο 000070

Σας πίστεψα
χεράκια που φουντώσατε φωτιές μισοσβησμένων αστεριών
μάτια που μόνο κοιτάξατε κάτω απ' το φως των κεριών
στόματα που διψάσατε λιγάκι ζάχαρη και πράσινο αψέντι.

Και τώρα, μόνος οριστικά, δεν έχω να μοιραστώ
αυτό που υπάρχει πέρα απ' τους στίχους των ποιητών
αυτό που δε τολμά ν' αγγίξει το λαρύγγι των τραγουδιστών
αυτό που μόνο το γέλιο του ενός ξέρει να ιστορεί, να γίνεται
πόνος ανθρώπων και πραγμάτων.

Νο 000069

Υπάρχει μια μαγική στιγμή για κάθε άνθρωπο
κι ένα υπόλοιπο ζωής για να προσπαθήσει μάταια να την επαναλάβει...

Νο 000068

"Αν μπορούσες να σταθείς ένα μέτρο πέρα απ' το μπαλκόνι θα έβλεπες τη θάλασσα"
Δεν απαντάς στο τηλέφωνο. Ανάβεις τσιγάρο να σκεφτείς και περνάνε 4 χρόνια. Οδηγείς την κόκκινη βέσπα και περιμένεις τον πρίγκιπα. Στ' αρχίδια σου.
Κι όμως κοκκινίζεις ακόμα: "Είσαι πολύ όμορφη απόψε".
Πετάγεσαι ως το μάρκετ να πάρεις μπύρες κι εξαφανίζεσαι. Βγαίνω να σε ψάξω. Η τυφλή βία της πόλης είναι παρελθόν ανεβαίνω στα 940 μέτρα υψόμετρο στο χωριό της μάνας μου κάθομαι ένα βράδυ και λιώνω στα τσίπουρα το μαχαίρι του γείτονα μπήγεται στο πόδι μου για έναν κάδο απορριμάτων ενώ ο γιατρός εξαφανίζεται μέσα στη νύχτα όταν μαθαίνει πως για τα σύνορα του έστηναν ενέδρα...

Μπαίνω στο καφενείο μέσα στα αίματα κι αυτοί που θα τρώγανε λάχανο το γιατρό τσουγκρίζουν "περασμένα ξεχασμένα" γλυκοκοιτάζοντας απέναντι τον ξένο που αγόρασε οικόπεδο προσήλιο. Απ' τ' ασθενοφόρο προλαβαίνω να δω έξω απ' το σπίτι μου τον κάδο να καίγεται και σένα στο πάνω παράθυρο να φτιάχνεις μολότοφ για τους κοτσονάτους γέροντες που πλησίαζαν κουνώντας τις ολόστεγνες γλώσσες τους. Ήθελα να πηδήξω απ' τ' ασθενοφόρο και να σε σώσω αλλά ο γιατρός δίπλα μου έβγαλε τη μάσκα του. Ήταν ο dj που σε γούσταρε και το μάτι του γυάλιζε. Όσο έψαχνε το βαλιτσάκι του μου εξήγησε πως έκανε τ' αγροτικό του και μουσική έπαιζε απλά για το κέφι του.

Νο 000067

Στ' όνειρο σηκώθηκα κι έσκυψα πάνω μου
"Τί έχεις δει περισσότερο από μένα;" μου ψιθύρισα και τα μάτια μου έτριξαν.

Ήμουν σίγουρος πως είχα κολλήσει στο παρελθόν
όταν δίπλα μου μια γάτα ήρθε και περπάτησε ανάποδα.
"Αν ήμουν κάτι που δεν έχεις ξαναδεί
θα 'ταν σαν η καρέκλα ν' απαιτεί απ' το γραφείο να την δει."

Νο 000066

Πρίν έξι μήνες ήτανε
σε σκέφτηκα να καπνίζεις ξαπλωμένη στο κρεβάτι και να σβήνεις το τσιγάρο στο τασάκι που βούλιαζε στην κοιλιά του

δεν ξανακάπνισα.

Κάποια παραπάνω κιλά
πολύς καφές
περισσότερα νεύρα
άσκοπες βόλτες με τ' αμάξι και γήπεδο την Κυριακή.
"Αυτή είναι η ζωή μου, συνεννοηθήκαμε;"

Νο 000065

"Όσο περνάνε τα χρόνια σε κυνηγάνε στιγμές":
γεμάτα ως πάνω τασάκια από Gauloise μπλε
μια Smirnoff κόκκινη με χυμό βύσσινο ή κόκα κόλα
η φωτογραφία του Μαζιώτη στον τοίχο
ένα παζλ που δεν τελειώσαμε ποτέ
(το τελείωσες μετά)
εκατοντάδες τηλέφωνα που δεν είχαν καμιά λογική
ο πουρές που έκανες
ο αριθμός του τηλεφώνου μου που είχες αποθηκευμένο αλλά δεν πήρες για 4 ολόκληρα χρόνια
το cd των Active Member "Μύθοι του βάλτου"
η ημερομηνία 12-12-1998
το αριστερό φρύδι που ανέβαζες πάνω.

"Δυστυχώς, όταν σταματάς να αγαπάς, δεν μισείς, ούτε καταριέσαι τον άλλο: απλά αδιαφορείς."

-"We busted out of class had to get away from those fools
we learned more from a three minute record than we ever learned in school"
-"Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες..."

δε θέλω τίποτα πια
δε θέλω τίποτα πια
δε θέλω τίποτα πια
δε θέλω τίποτα πια

"For the ones who had a notion,
a notion deep inside
that it ain't no sin
to be glad you're alive
I wanna find one face
that ain't looking through me
I wanna find one place,
I wanna spit in the face of these badlands."

Νο 000064

"+1 από σένα Χριστέ μου" ακούστηκε ο αντίλαλος στον τρούλο
34 αιώνες κόλασης στο υψωμένο δάχτυλο του παπά με τα 9 διαμερίσματα
"τί νόμιζες; πως θα σ' αφήσουν ήσυχο να ζεις χωρίς σκοπό;"
ακόμα κι αυτό θα στο πουλήσουν μ' ένα τραγούδι επαναστατικό

χθές είχες γενέθλια
αν σε μισούσα θα σου 'λεγα "χρόνια πολλά"

απ' τα χρόνια του εννιά
δέκα χρόνια μετά
ένα ξεχασμένο 9

2009
είμαι εκεί απ' όπου ξεκίνησα
στο υπόγειο του πατρικού μου
δε σ' έχω καν γνωρίσει
όμως εσύ με ξέρεις και σε λίγο θα βαρεθείς και θα φύγεις
Hold on honey, there's a new dawn coming
προλαβαίνω να σας μαζέψω όλους γύρω μου γιατί κρυώνω;
Λουντέμης
Καρυωτάκης
Άσιμος
Γώγου
Κάφκα
Πεσσόα
Morrissey
Springsteen
κι εσένα.

Κάποιοι ονειρεύονται κοιτάζοντας το γεμάτο φεγγάρι
κάποιοι φαντάζονται τη σκοτεινή πλευρά του
"πίστεψε" είπε ξανά η φωνή
ακόμα κι αυτοί που "ένα ξέρουν ότι δεν ξέρουν" διάλεξαν πλευρά.
Εσύ;

-Άει στο διάολο...
-Να πάτε, κύριε
-Μα δεν το είπα γιά σας
-Ε, τότε, να μην πάτε!

Νο 000063

"Χωρίς αμφιβολία υπάρχει ένας αθέατος κόσμος. Το πρόβλημα είναι πόσο μακριά είναι από το κέντρο της πόλης και μέχρι ποια ώρα είναι ανοιχτός".
Woody Allen


Ποιός να το περίμενε πως θα σέρνω τις ίδιες σκέψεις χρόνια. Το ότι σε θυμάμαι δεν έχει καμιά σημασία εδώ αλλά το κάνω για το παράλληλο σύμπαν, εκεί ήμαστε ακόμα μαζί, πιο γερασμένοι και λιγότερο "σοφοί", θυμόμαστε λιγότερα, γαμιόμαστε περισσότερο.

Θα βγω δε θα βγω σήμερα, περπατάω με τ' ακουστικά κοιμάμαι με τ' ακουστικά εδώ και μήνες κάνω τα πάντα ακούγοντας μουσική. Με βοηθάει στο να μή σκέφτομαι.

Σε λίγο θα 'ναι η κατάλληλη εποχή να πληγώσεις τη μνήμη σου, χειμωνιάζει και τα bad sectors κυνηγούν κατά αγέλες όταν μυρίσουν αίμα.

139928kb in use by the system θα πει: "Επιστρέφω σ' εμένα, αλλά σκέφτομαι εσένα".

Νο 000062

φωτογραφία: Comet Hale
















"Σε σκέφτομαι συχνά τελευταία."
Κοιμήσου μαζί μου
θα ονειρευτούμε πάνω στο νέφος του Oort
πως μεγαλώσαμε σ' ένα τρένο
και κατεβήκαμε σε διαφορετικές πόλεις.

-"Σε θέλω..."
-"Τα καλά παιδιά μας παντρεύονται. Δεν μας γαμάνε.
Όλοι το ξέρουν. Όλοι το ξέρουν και συνέβαινε πάντα."

Αλλάζεις πρόσωπο και εμφανίζεσαι νάνος λευκός
με τ' αριστερό σου φρύδι ψηλά κομματιάζεις ήδη τον πρώτο κομήτη.

"Ήρθες πολύ νωρίς. Είσαι η τύχη μου και η τύχη του πρωτάρη δεν κρατά πολύ.
Όλοι το ξέρουν. Όλοι το ξέρουν και συνέβαινε πάντα."

Νο 000061

Πέφτω πάνω σου με την ταχύτητα του Halley
τόση η μάζα
τόση η πυκνότητα κι οι διαστάσεις
28 Ιουλίου 2061
με παίρνουν μάτι από μακριά οι αδερφάρες που χώσαν τον Καρυωτάκη στα σχολικά βιβλία
και τα παράνομα ζευγάρια με φώτα κλειστά στα καλαμποχώραφα του κάμπου.
Στα ηχεία, έτσι στο ξεκάρφωτο, ο ξάδερφος Μητροπάνος.
"Κάνε κάτι λοιπόν, μη χάσω το τρένο..."

"Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες."
Η κουλτούρα που γαμιόταν στα υπόγεια τριαντάρισε και θέλει ρετιρέ
στα μάτια της η απληστία του νέου πλούτου
και τα σπέρματα αυτών που θέλουν ν' αλλάξουν τα πράγματα.
Δε λένε να βγάλουν το σκασμό.

Σ' αυτό το hardcore σκηνικό που με παράτησες
"συνειδητοποίησα πολλά πράγματα για το παιχνίδι των ανθρώπινων σχέσεων και για την πορεία του μέλλοντος..."

Νο 000060

Φεύγεις πάλι.
Σε λίγο θα...
"χωράς ανάμεσα στα δάχτυλά μου".
Έτρεξα και σ' έπιασα δυνατά απ' το λαιμό.

"Με λένε Οδύσσεια" ούρλιαξες και για λίγο
ξανάγινα 27
τότε που στα μπαρ αρχίζανε και μας κοιτάζανε παράξενα οι πιτσιρικάδες.

Είναι περίεργα όταν φτάνεις στην άλλη άκρη του κύκλου.
"...Αν συνηθίσεις στη ντροπή σειρά μετά έχει η σιωπή..." έπαιζε στο repeat
κόψαμε τις ταινίες απ' τις παλιές κασέτες
βγήκαμε στο δρόμο και τρέξαμε.

"Με λένε Οδύσσεια" ψιθύρισες στο σκοτάδι κι αυτό τυλίχτηκε έγινε ένα χωνί που χώρεσε μέσα στ' αυτί μου.

Οι αναμνήσεις μου, οι δικές μου αναμνήσεις, ήρθαν σαν ξένοι που στριμώχνονται σε μια γωνίτσα.
Σε λίγο θα νιώσουν άνετα, θ' απλωθούν μέσα μου, και θα ζητάνε
το πρώτο κέρασμα.

Νο 000059

Συνεχίζω.
Έχω να ξηλώσω 148 χλμ νέας εγνατίας
να βουλιάξω όλες τις βάρκες στο πέλαγος που πρόσθεσες.

Νο 000058

Δυο χρόνια προσπαθούσες να με προειδοποιήσεις.
Πρέπει να μένω που και που μακριά απ' το σκοτάδι μακριά απ' τις ξύλινες σκάλες και τα υπόγεια των μονοκατοικιών που έχεις αλλάξει. Το δέρμα μου πιο λευκό απ' το λευκό των ματιών σου ερωτεύτηκε το κόκκινο που κυλάει μέσα του και μέσα τους και τα ποδήλατα ειδικά εκείνα που ματώνουν τα γόνατα για πρώτη φορά. Δεν καπνίζω πια το βάρος μου αυξάνει γίνομαι 120 220 320 420 κιλά και συνεχίζω. Στους πρόποδές μου χορεύεις "μόνο για μένα" καθώς όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω μας. Αυτός δίπλα σου έρχεται να πιάσουμε κουβέντα. Να με ψυχολογήσει. Όταν με τα πολλά γυρνάει στον κολλητό του και ψιθυρίζει "φλούφλης" θα του έριχνα γροθιά αλλά ποτέ δε βρέθηκα στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή. Ήμουν ήδη στο μπαρ: "Smirnoff με πάγο".
Αντί για παγάκια τα παγωμένα βλέμματα όλων των πρώην που δήθεν απουσίαζαν απ' αυτό το μπουρδελομάγαζο της Δράμας έπλεαν μέσα στη βότκα μου. Γι' αυτό έπινα έπινα ένα σκασμό ποτά όρθιος ακίνητος μ' ένα διάπλατο χαμόγελο ενώ εσύ χόρευες.
"Μόνο για σένα χορεύω" κούνησες τα χείλη σου και 'γω έκανα πως άκουσα πήρα ένα σπρέι και ζωγράφισα ένα Χ στο μέρος που καθόμουν. Πίσω σου κάποιος είχε ξηλώσει την πινακίδα με τ' όνομα του δρόμου που έμενε η ... και την κράταγε σαν λάφυρο.

Νο 000057

Και τώρα τί;
27 φορές σ' έσωσα από την πλήξη 27 καλοκαιριών μαζεμένων. Φοράμε ακόμα τ' ασπρισμένα απ' τ' αλάτι μαύρα μας ρούχα.
27.453 χειρόγραφα για να μπορέσεις μια μέρα να θυμάσαι πως για ένα δευτερόλεπτο ενώ διάβαζες τις μαλακίες που γράφω εσύ σκεφτόσουνα άλλα και ταξίδεψες.
"Ποιό το νόημα του ποιήματος;".
Άκουγες από πάνω σου να φωνάζουνε με κώδικες "πάμε μπουζούκια;" "πάμε Μάλαμα;" και δεν καταλάβαινες. Όλα για ένα πήδημα όλα για μια πρώτη φορά "που καμιά φορά..."
Τα βήματα του Fernando με σκορπίζουν σε 27 μεριές εκείνος θα 'ξερε να μου πει τον κώδικα που θα τους στρέψει όλους εναντίον μου.
"Όπου και να πας..." φέρνει αντίρρηση ο έρημος δρόμος και τα μεγάλα μάτια με το λευκότερο λευκό της πρώην σκανάρουν τη χούφτα μου μή τυχόν έγινε καμιά στραβή και υπάρχει περίπτωση να γίνω "κάποιος".

Νο 000056

"Έχω καιρό να σε τρομάξω μέσα στη νύχτα".

Μ' αρέσει να σε βλέπω όταν κοιμάσαι
καταλαβαίνω πως είναι μια διαστροφή.
Είσαι στο έλεος μου
χωρίς πανικό
χωρίς υστερίες
χωρίς μιλιά.

Νο 000055

Νομίζω πως κάποτε θα τα διαβάσεις όλα αυτά
θα τα μάθεις όλα απ' έξω λέξη-λέξη
θα βγεις
θα τα πιεις
θα σε πιάσει πάλι εκείνος ο λόξιγκας
θα κρατήσεις την ανάσα σου και θα μείνεις ακίνητη με φουσκωμένα μάγουλα:
"Πάλι δε βγήκα καλή στη φωτογραφία" θα λες
και παίρνοντας το ψαλίδι θα μ' αλλάξεις θέση καθώς "είμαι πολύ ψηλός για να κάθομαι δίπλα στον Σωκράτη"
δεν έχει καμιά σημασία που δεν περάσαμε ποτέ καλά στις διακοπές
οι φωτογραφίες ήταν υπέροχες.

Μόνο να τελειώσει αυτό το vertigo γιατί δεν το περίμενα πιο δυνατό
απ' τον χαμένο προσανατολισμό του Jack Bell

Νο 000054

Η βασίλισσα του χορού σταυρώνει τα πόδια της και περιμένει
καλοκαίριασε πια.
"Σε γνώρισα Σεπτέμβρη" υπόσχεται κοιτάζοντας την παλάμη του
"θα 'χω πάντα έναν χειμώνα λιγότερο".
Προσπάθησε να την δει όπως τότε
τα φώτα του λούνα παρκ φάνηκαν πριν φτάσουνε στην παραθαλάσσια πόλη
κι όλο το βράδυ δεν κάναν τίποτα μόνο της κράταγε το χέρι.

"Ο ήλιος ανατέλλει πίσω απ΄το δεξί σου ώμο"
"άστο πάνω μου" είπε
και φιλήθηκαν τόσο δυνατά που τα δόντια τους σπάσαν.

Νο 000053

"Όλα είναι στο μυαλό darling"
γύρισε και τον κοίταξε για τελευταία φορά.
Εκείνος λιώμα απ΄ τα τσίπουρα έψαχνε για ξενοδοχείο.
Οι σκέψεις του είχαν κάτι απ' τη φωνή του Αγγελάκα και στο πρώτο ανοιχτό περίπτερο αναγκάστηκε να πάρει ΒΙΠΕΡ.
Ακριβώς απέναντι ένα καφενείο με πράσινες κουρτίνες
"βότκα-κόλα" είπε πέφτοντας ολόκληρος πάνω στο μπαρ
άναψε τσιγάρο ενώ απ' το τζάμι πέρασε εκείνη.
Στο τραπέζι πιο 'κει το παιχνίδι είχε ανάψει για τα καλά
κάθισε δίπλα τους και του μοίρασαν χαρτί.
Ήταν μεσημέρι πια της άλλης μέρας και ήταν η τρίτη φορά που του 'σκαγε το 7 ζευγάρι με το 2.
Μεγάλη γκαντεμιά. Όχι σήμερα όμως. Σήμερα τους είχε ξετινάξει.
Τ' αφεντικό έχανε τα κέρατά του,
πλησίασε στο μπαρ ψιθυρίζοντας κάτι στον (και με καθήκοντα dj) μπάρμαν ο οποίος δυνάμωσε τη μουσική,
κι αρπάζοντας ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ που είχε κρυμμένο
βρέθηκε στην πλάτη του κερδισμένου.

"Άνοιξες πόρτα μαζί μου" είπε με βραχνή φωνή.

Νο 000052

-------------------------------------------------------------------------------------


"Τί θυμάσαι από μένα;"
Δεν περίμενα να ρωτήσεις κάτι τέτοιο
όλα άλλαξαν μέσα μου.

Να για παράδειγμα, κανονικά, δεν έπρεπε να σου μιλάω
είσαι μια φωνή μέσα από ένα τηλέφωνο
φοβάμαι πως θ' αρχίσεις να μου ζητάς παράλογα πράγματα.
"Να βρεθούμε;"
Μένω στο ίδιο σπίτι με τα ίδια έπιπλα
μόνο που το ράδιο χάλασε κι η τηλεόραση είναι μόνιμα ανοιχτή.

Διέκοψέ με αν όλα αυτά τα έχεις ξανακούσει
αν και είναι μάλλον απίθανο,
σταμάτησα να διαβάζω βιβλία.
Τσόντα και μπάλα!






-------------------------------------------------------------------------------------

Νο 000051

----------------------------------------------------------------------------------------------------

"Θα προτιμούσα να 'σουν εσύ".
Ήταν παράξενη εκείνο τ' απόγευμα
τον αγκάλιασε σφιχτά
πιο 'κει μόλις έδενε στο λιμάνι η "Φυγή".

Ήταν ξεμέθυστος και βαρετός
για κάποιους αρκεί ένα τραγούδι, ένα ποίημα, ένα βιβλίο ή μια ταινία για να ζήσουν
"σκατόφλωρε βρωμοσυλλέκτη" φώναξε μέσα του
και πλέον ένιωθε τα μάτια της να τον κοιτάνε όπως όταν πέφτεις ξαφνικά σε παρέα με πολλούς αγνώστους
και τα πόδια της αδέξια να μαθαίνουν τα βήματα "από πάρτι σε πάρτι"

"Θα προτιμούσα να 'σουν εσύ" του ξαναείπε πιο έντονα τώρα
"Εγώ τελείω..." πήγε να της απαντήσει
μα δεν έβγαλε λέξη
θα το δείξει ο χρόνος σκέφτηκε
κι έπαιξε τα ρέστα του στο τζόκερ.






-------------------------------------------------------------------------------------------------

Νο 000050

Αν δεν πάρω ποτέ σκύλο θα φταίει το σκυλί του γείτονα
που γαβγίζει μόνο τα καλοκαίρια.
Με ξύπνησε μέσα στη νύχτα.
Δεν είχα όνειρα
γιατί σημάδευα με το δάχτυλο το τρύπιο φεγγάρι
κι εσύ δίπλα μου σημάδευες εμένα.

Απ' την προηγούμενή μου πόλη
έχω έναν καθρέφτη που κοιτάω μετά τα μεσάνυχτα
εκεί μέσα γίνομαι τελείως τρελός,
φωνάζω, κραυγάζω, πηδάω, τρέμω, χορεύω, τραγουδάω, γελάω, ρίχνομαι εδώ κι εκεί
ενώ εσύ δίπλα μου με διώχνεις
"πίσω από τον ήλιο και πίσω από το φεγγάρι".







-------------------------------------------------------------------------------------

φωτογραφία: Morvern Callar (2002) , scene

Νο 000049

Μοναξιά ε;
Αστεία πράγματα, περασμένα μέσα από χιλιόμετρα φίλτρου
φιλιά και αναμνήσεις ενός άλλου σώματος δίπλα σου, χωρίς τσιγάρο και νερό
μέσα στη νύχτα, με λόγια που δε θα θυμάσαι παραπάνω απ' την επαφή.

Μοναξιά ε;
Αστεία πράγματα, την κοιτάς όπως το κομμένο τσιγάρο
μυρίζεις κουπόνια από Στοίχημα, Λαϊκά λαχεία
απελπισία...
Μέσα σ' έναν καφέ έχει το ύφος που είχε όταν χωρίσατε.
"Μοναξιά ε;"







-------------------------------------------------------------------------------------

φωτογραφία: Η Isabella Purves ήταν νεκρή 5 χρόνια χωρίς να την καταλάβει κανείς. Δείτε πόσα γράμματα πίσω από την πόρτα της. 5 χρόνια έμεινε εκεί, νεκρή, κανείς δεν της χτύπησε την πόρτα.

Νο 000048

-------------------------------------------------------------------------------------

Μεσημέρια με πορτοκαλάδες κλιάφα στο καφενείο του χωριού βλέποντας Rambo ή Bruce Lee
απογεύματα με μπάσκετ και σπασμένα γυαλιά από μπύρες στην αυλή του 1ου
νύχτες καλοκαιριού καπνίζοντας λάπατα μέσα στο σκοτάδι βλέποντας τ' άστρα ακούγοντας Elvis...

ή μήπως Iron maiden;







--------------------------------------------------------------------------------------

Νο 000047

-------------------------------------------------------------------------------------

Πάνε 3 μήνες
κάθε απόγευμα στις μπασκέτες
με πολύ ξύλο ως τα 21
στο δικό μας fight club
με τα χέρια και τα πόδια να πονάνε
αλλά όχι αρκετά.

"Όλα είναι συνήθεια"

Κι έτσι τρέχεις στο σκοτάδι για να φτάσεις σπίτι ακούγοντας Radiohead (τον τελευταίο τους) με τ' ακουστικά στο τέρμα
είσαι πιο κουρασμένος πια
κι όταν τα μάτια κλείνουν
το βαθύ πηγάδι δεν προλαβαίνει ν' ανοιχτεί

- "φύλα τα χέρια σου μακριά απ' το μαξιλάρι"
- "καλή σου νύχτα"

σιωπή







-------------------------------------------------------------------------------------
*
Ο Gerrit Blank, ένας 14χρονος από το Essen της Γερμανίας, ήταν καθ' οδόν για το σχολείο του όταν είδε μια φωτεινή μπάλα να έρχεται κατά πάνω του από τον ουρανό. Η πέτρα μεγέθους φασολιού χτύπησε το χέρι του και στην συνέχεια στο έδαφος, προκαλώντας ένα κρατήρα μεγέθους 30 εκατοστών.
Ο Gerrit επέζησε ενός χτυπήματος που έχει πιθανότητα 1 στο εκατομμύριο να συμβεί, αφήνοντας του μόνο ένα άσχημο σημάδι μήκους 3 ιντσών στο χέρι.

**
"κάτω απ' το μαξιλάρι είν' ένα βαθύ πηγάδι"
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
"Στην Ανδρομέδα και στη γη"

φωτογραφία: Fight club (1999)

Νο 000046

-------------------------------------------------------------------------------------

2:30 τη νύχτα 4 χρόνια μετά

-"σε σκeφτόμουν
όχι δεν ήταν όλα μίζερα αλλά ήταν αρκετά!"

-"λάθος όνειρο ηλίθια πυξίδα."







---------------------------------------------------------------------------------------
*
Το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας αντιστρέφεται, περίπου, μια φορά κάθε 200.000 χρόνια κατά μέσον όρο. Εντούτοις, ο χρόνος μεταξύ των αντιστροφών είναι ιδιαίτερα μεταβλητός. Το γήινο μαγνητικό πεδίο την τελευταία φορά που αντιστράφηκε ήταν πριν 780.000 χρόνια, σύμφωνα με το γεωλογικό αρχείο της γήινης πολικότητας.

http://www.physics4u.gr/news/2004/scnews1616.html

Νο 000045

-------------------------------------------------------------------------------------

Κατεβήκαμε τρέχοντας την πλαγιά μέσα απ' τις κερασιές
ποδοπατώντας χαμόμηλα
αγκομαχώντας με τα στομάχια τούμπανο απ' τα σκουλικιασμένα κεράσια
κι ο ήλιος έπεφτε πίσω απ' το βουνό

μόνοι ολομόναχοι ζήσαμε την μεγαλύτερη αγάπη.
Στο μπάνιο η πόρτα χαρακωμένη απ' τη μέσα πλευρά πιάνει υγρασία,
"τ' αριστερό σου μπράτσο;"
Τα μεσημέρια καρπούζι και ψωμί
και το λευκό φανελάκι γεμάτο κόκκινους λεκέδες απ' το μαστίγωμα του Λίβα

αν ήσουν εδώ
θα κάναμε τσιγάρο σε μια πόλη που απ' το μπαλκόνι του πέμπτου βλέπεις ως τη θάλασσα
θα έβρεχε σε μια αυλή ίδια με τη δικιά σου
και θα με θυμόσουν συχνότερα
μα τώρα πλάτανος κάμπος
όχι ζέστη, εδώ το λένε ζέστααα!



------------------------------------------------------------------------------------

Γουίλιαμ, δεν ήταν και τίποτα σημαντικό (William, it was really nothing)

-------------------------------------------------------------------------------------

Πέφτει δυνατά η βροχή σε μια πόλη βαρετή
αυτή η πόλη σε τράβηξε κάτω
κι όλοι έχουν μια ολόκληρη ζωή για να ζήσουν
κι ο θεός ξέρει πως πρέπει να ζήσω τη δική μου.
Γουίλιαμ, δεν ήταν και τίποτα σημαντικό
Γουίλιαμ, δεν ήταν και τίποτα σημαντικό
ήταν η ζωή σου.

Πώς να μείνεις με μια χονδρή που θα σου πει:
«Θέλεις να με παντρευτείς;
Αν ναι αγόρασέ μου το δαχτυλίδι»
δεν ενδιαφέρεται για τίποτα.
Θέλεις να με παντρευτείς;
Αν ναι αγόρασέ μου το δαχτυλίδι
δεν ενδιαφέρομαι για τίποτα
εκτός απ' τον εαυτό μου.
Γουίλιαμ, δεν ήταν και τίποτα σημαντικό.



-------------------------------------------------------------------------------------
μετάφραση του τραγουδιού: William, it was really nothing
στίχοι: Morrissey
άλμπουμ: The Smiths (1984)

-------------------------------------------------------------------------------------

Έχεις τα πάντα τώρα πια (You've got everything now)

-------------------------------------------------------------------------------------

Υπήρχαν μέρες ευτυχισμένες
έχω δίκιο και άδικο εσύ
γιατί πίσω στο σκοτεινό παρελθόν του σχολείου
εγώ θα νικούσα και θα 'χανες εσύ
όμως έχεις τα πάντα τώρα
έχεις τα πάντα τώρα πια
και σε τί απίστευτο χάος έφερα τη ζωή μου
σε τί χάος έφερα τη ζωή μου.

Όχι δεν είχα ποτέ μια δουλειά
γιατί ποτέ δεν ήθελα
σ' έχω δει να χαμογελάς
όμως δεν άκουσα ποτέ το γέλιο σου
κι έτσι δεν μπορώ να πω
ποιος είναι ο κερδισμένος και ποιος ο χαμένος.

-«Είσαι μοναχογιός
κι είσαι απελπισμένος
αλλά δε θέλω εραστή
θέλω μόνο να με δουν
στο πίσω κάθισμα μαζί σου».

Μια φιλία που χάθηκε δυστυχώς
και μπορεί να 'ναι αλήθεια όμως δεν παύει να 'ναι ψέμα.
Με την ευκαιρία δεν ξέρω αν στο 'χω πει
δε μ' άρεσαν ποτέ τα μούτρα σου
όμως έχεις τα πάντα τώρα
έχεις τα πάντα τώρα πια
και σε τί απίστευτο χάος έφερα τη ζωή μου
σε τί χάος έφερα τη ζωή μου.

Όχι δεν είχα ποτέ μια δουλειά
γιατί ποτέ δεν ήθελα
σ' έχω δει να χαμογελάς
όμως δεν άκουσα ποτέ το γέλιο σου
κι έτσι δεν μπορώ να πω
ποιος είναι ο κερδισμένος και ποιος ο χαμένος.

-«Είσαι μοναχογιός
κι είσαι απελπισμένος
αλλά δε θέλω εραστή
θέλω μόνο να δεθώ
στο πίσω κάθισμα μαζί σου».



-------------------------------------------------------------------------------------
μετάφραση του τραγουδιού: You've got everything now
στίχοι: Morrissey
άλμπουμ: The Smiths (1984)

------------------------------------------------------------------------------------

Η φίλη μου έπεσε σε κώμα (Girlfriend in a coma)

-------------------------------------------------------------------------------------

Η φίλη μου έπεσε σε κώμα, το ξέρω
το ξέρω πως είναι σοβαρό.

Υπήρχαν στιγμές...
θα μπορούσα να την είχα σκοτώσει
(όμως κατά βάθος το ξέρεις, δεν ήθελα να πάθει κανένα κακό)
Όχι, δε θέλω να τη δω!!!
Πιστεύεις αλήθεια πως μπορεί και να τη γλιτώσει;
Η φίλη μου έπεσε σε κώμα, το ξέρω
το ξέρω πως είναι σοβαρό.

Αντίο, αντίο, ... αντίο σου γλύκα

Υπήρχαν στιγμές...
θα μπορούσα να την είχα πνίξει
(όμως κατά βάθος το ξέρεις, δεν ήθελα να πάθει κανένα κακό)
Σε παρακαλώ, θα μ' αφήσεις να τη δω;
Πιστεύεις αλήθεια πως μπορεί και να τη γλιτώσει;
Άσε με να της ψιθυρίσω ένα τελευταίο αντίο
το ξέρω, είναι σοβαρό.



-------------------------------------------------------------------------------------
μετάφραση του τραγουδιού: Girlfriend in a coma
στίχοι: Morrissey
άλμπουμ: Strangeways, here we come (1987)

Γύρω από μένα και γύρω απ’ την πηγή (Reel around the fountain)

-------------------------------------------------------------------------------------

Ήρθε ο καιρός να ειπωθεί η ιστορία
του πως πήρες ένα παιδί και το γέρασες.

Γύρω από μένα και γύρω απ’ την πηγή
είναι ένα σπίτι με μια απόμερη αυλή
δώσ' μου ένα χαστούκι
είμαι έτοιμος να το δεχθώ
για δεκαπέντε λεπτά μαζί σου
δε θα ‘λεγα όχι.
Όλοι είπαν πως «ουσιαστικά ήσουν νεκρή»
κι είχαν άδικο σε όλα.
Για δεκαπέντε λεπτά μαζί σου
δε θα ‘λεγα όχι.
Όλοι είπαν πως «ήταν εύκολο να σε παρασύρουν»
κι είχαν δίκιο στα μισά.

Ήρθε ο καιρός να ειπωθεί η ιστορία
του πως πήρες ένα παιδί και το γέρασες.
Γύρω από μένα και γύρω απ’ την πηγή
είναι ένα σπίτι με μια απόμερη αυλή
δώσ' μου ένα χαστούκι
είμαι έτοιμος να το δεχθώ
για δεκαπέντε λεπτά μαζί σου
δε θα ‘λεγα όχι.
Όλοι βλέπουν πως «δεν αξίζεις»
όμως όχι εγώ.
Για δεκαπέντε λεπτά μαζί σου
δε θα ‘λεγα όχι.
Όλοι βλέπουν πως «δεν αξίζεις»
όχι εγώ.

Σ' ονειρεύτηκα χθες βράδυ
κι έπεσα δυο φορές απ’ το κρεβάτι.
Καρφίτσωσέ με
κρέμασέ με στη συλλογή σου
όπως μια πεταλούδα
μόνο: «πήγαινέ με στον παράδεισο του κρεβατιού σου»
όμως αυτό ήταν κάτι που ποτέ δεν είπες
δύο τα καρούμπαλα παρακαλώ!!!
Είσαι ό,τι καλύτερο υπάρχει
αλλά το ίδιο είμαι κι εγώ…

Συνάντησέ με στην πηγή
είναι ένα σπίτι με μια απόμερη αυλή
σπρώξε με εκεί
αργά και βασανιστικά
για δεκαπέντε λεπτά μαζί σου
δε θα ‘λεγα όχι.
Όλοι βλέπουν πως «δεν αξίζεις»
όμως όχι εγώ
όχι εγώ…



-------------------------------------------------------------------------------------

μετάφραση του τραγουδιού: Reel around the fountain
στίχοι: Morrissey
άλμπουμ: The Smiths (1984)
-------------------------------------------------------------------------------------

Αποδέξου τον εαυτό σου (Accept Yourself)

-------------------------------------------------------------------------------------------------



Κάθε μέρα πρέπει να λες:

«Πώς αισθάνομαι για τη ζωή μου;»

Είναι δύσκολο να βρεις το παραμικρό

αν δεν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.

Πότε θα αποδεχτείς αυτό που είσαι;

Είμαι νοσηρός και είμαι νωθρός και είμαι τόσο συνηθισμένος,

πόσο πολύ θα ‘θελα να παρασυρθώ,

αλλά τα όνειρα έχουν την ιδιότητα να μην βγαίνουν αληθινά

κι ο χρόνος είναι εναντίον μου τώρα.



Ποιόν και τί να κατηγορήσεις;

Είναι δύσκολο να βρεις το παραμικρό

αν δεν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.

Πότε θα αποδεχτείς αυτό που είσαι;

(για όνομα του θεού)

Είναι δύσκολο να βρεις το παραμικρό

αν δεν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.



Κάθε μέρα πρέπει να λες:

«Πώς αισθάνομαι για το παρελθόν μου;»

Άλλοι κατέκτησαν την αγάπη αλλά εγώ έτρεξα

κλείστηκα στο δωμάτιό μου και σχεδίασα βήμα-βήμα τη μάχη,

αλλά τα σχέδια είναι πιθανό και ν’ αποτύχουν

και το κάνουν συχνά

κι ο χρόνος είναι εναντίον μου τώρα.



Δεν έμεινε κανείς για να κατηγορήσεις πια,

πες μου πότε θα το κάνεις

πότε θα αποδεχτείς τη ζωή σου;

(αυτή που μισείς)

Γιατί είναι δύσκολο να βρεις το παραμικρό

αν δεν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.



Κάθε μέρα πρέπει να λες:

«Πώς αισθάνομαι για τα παπούτσια μου;»

Με κάνουν αδέξιο και τόσο συνηθισμένο

πόσο πολύ θα ‘θελα να τα λιώσω

όμως, κάποτε είχα ένα όνειρο που ποτέ δεν βγήκε αληθινό

κι ο χρόνος είναι εναντίον μου τώρα,

ο χρόνος είναι εναντίον μου τώρα.



Δεν έμεινε κανείς εκτός απ’ τον εαυτό σου για να κατηγορήσεις

είναι δύσκολο να βρεις το παραμικρό

αν δεν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά

πότε θα αποδεχτείς αυτό που είσαι;

(για όνομα του θεού)







-------------------------------------------------------------------------------------------------



μετάφραση του τραγουδιού: Accept Yourself

στίχοι: Morrissey

άλμπουμ: Harful of hollow (1984)

Νο 000043

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Στο ένα χέρι ο Ντύλαν Τόμας στο άλλο συνταγές ζαχαροπλαστικής

όπως περνάς δίπλα στο πάρκο

οι 2 φιλιούνται αγκαλιά

το δάχτυλό σου λατινικό ερωτηματικό γύρω απ’ το πλαστικό κυπελάκι του καφέ

ρίχνεις δηλητήριο στα περιστέρια και φεύγεις.



Η λεβάντα απ’ τους φρεσκοξυρισμένους γέρικους σβέρκους στο λεωφορείο σου σπάει τη μύτη

η γροθιά σου σφίγγει όταν θυμάσαι το πρόσωπό της

κι εκείνη απέναντι που αλλάζει θέση

ήταν έτοιμη να σου μιλήσει

φοράς τη φόρμα και τρέχεις διασχίζοντας γκαζόν

ούτε ντίσκο ούτε βαλς

δεν είναι αυτή η θλίψη όπως παλιά

τώρα όσοι κάνουν μακελειό

δεν ξέρουν να χορεύουν.



Κοιτάς το πορτοκάλι και ζωγραφίζεις ένα χαμόγελο

είσαι χορτοφάγος

κι αυτό λένε δεν έχει πρόσωπο.

Τα χέρια σου ιδρωμένα μέσα σε πλαστικές σακούλες

για να κρατιέσαι μακριά απ’ το ψυγείο

ένα τυπικό σαββατόβραδο φοράς τ’ ακουστικά δυναμώνεις τη φωνή της τηλεόρασης και καθαρίζεις ένα κόκκινο μήλο

οδηγείς υβριδικό αλλά όχι σήμερα

ο Κρόνος είναι στην Αφροδίτη

τα μάτια σου μαύρες πηχτές σταγόνες τρέχουν προς το λαιμό σου

καθώς το καπνισμένο τζάμι έσπασε στα πόδια σου σ’ αυτήν την έκλειψη ηλίου

κι εγώ

ηχώ που περιφέρεται από κρατήρα σε κρατήρα.







-------------------------------------------------------------------------------------------------