Σας πίστεψα
χεράκια που φουντώσατε φωτιές μισοσβησμένων αστεριών
μάτια που μόνο κοιτάξατε κάτω απ' το φως των κεριών
στόματα που διψάσατε λιγάκι ζάχαρη και πράσινο αψέντι.
Και τώρα, μόνος οριστικά, δεν έχω να μοιραστώ
αυτό που υπάρχει πέρα απ' τους στίχους των ποιητών
αυτό που δε τολμά ν' αγγίξει το λαρύγγι των τραγουδιστών
αυτό που μόνο το γέλιο του ενός ξέρει να ιστορεί, να γίνεται
πόνος ανθρώπων και πραγμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου