Ξεκινάει,
γράφεται η λέξη,
σπασμένου καθρέφτη,
νεκρού αστεριού κομμάτια,
μες στη σιωπή μνήμη ωραία κοιμωμένη πλάθουνε,
να γεννηθώ,
με λανθασμένους κώδικες
ξανά να θυμηθώ,
να ονομάσω.
Μην σκεφτείς
κι ούτε να πιστέψεις,
χτύπα,
χτύπα ώσπου ο μακρύς λαιμός που κρατά την μαγεμένη λέξη
σ π ά σ ε ι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου