Οι καλοί κλέφτες

Αδύνατον να δραπετεύσουμε.
Εκείνοι είναι πάντα εκεί
μπροστά στην πόρτα κάθε πρωί
με μια στοίβα από καινούργια cd dvd βιβλία.
Τις νύχτες μόνο κρατάμε σφιχτά το κλειδί απ’ τα διαμερίσματά τους
υπογράφουμε όλα τους τα έργα ή όσα δεν έκλεψε ο Πικάσο
αλλάζουμε θέση στα έπιπλα
και περιμένουμε υπνοβάτες.

Soties για τις καρφιτσωμένες μέρες...

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Σημείωση:

Ο Πικάσο έκλεβε εικόνες από παντού, και ιδέες για εικόνες, ακόμη και από το δρόμο, όταν έβγαζε για βόλτα το σκύλο του. Έλεγε ότι ήταν συλλέκτης εικόνων, εικόνων που θαύμαζε πρώτα και μετά τις ζωγράφιζε, και ύστερα… ξαναζωγράφιζε αυτό που είχε πριν ζωγραφίσει, πάλι και πάλι, ώσπου να πάψει να μοιάζει με το πρώτο μοντέλο, και να γίνει μια άλλη εικόνα, δική του.
Άλλοτε έκλεβε εικόνες Τέχνης, άλλοτε έκλεβε εικόνες Ζωής, που δεν είχε ζωγραφίσει κανείς άλλος. Τις έκανε πίνακες -δικούς του, όχι όμως με προσθήκες αλλά με επάλληλες καταστροφές στις μορφές που απεικόνιζαν και στις προοπτικές και στα φόντα τους… ώσπου να μη μπορεί να τις αναγνωρίσει κανείς, σαν πηγή έμπνευσης, ούτε καν σαν αρχική εικόνα. Ήταν κλέφτης εικόνων -το ομολογούσε. Ένας τέλειος πλαστογράφος, αλλά από την ανάποδη: δεν αντέγραφε πιστά, αλλά παραποιούσε ξανά και ξανά την αρχική αντιγραφή του.