Αν ήσουν ποιητής
δε θα 'γραφες άλλη λέξη πια
θα τ' άφηνες όλα μέσα σου να σε κατασπαράξουν.
Περάσαν χρόνια ρεεεε
μέσα στο μπαρ
εσύ υγραίνεις το αυτί μου καθώς μου λες πως χόρευες honey white στο κοιμητήριο πάνω στο λόφο και πως γουστάρεις να περπατήσουμε ως εκεί κι ας είναι βράδυ
"μή μπερδέψεις τη θλίψη μας και την πεις αγάπη"
φώναζες όταν ο ήλιος έβγαινε κι η πόλη σου κι οι νεκροί της απλώνονταν κάτω απ' τα πόδια μας
κατεβήκαμε στο ποτάμι κι ένας μαλάκας είχε αμολήσει τα σκυλιά που μας κύκλωσαν γαβγίζοντας
"θα πεθάνω μόνη" είπες κι αυτά ησύχασαν
ήταν ένα υπερθέαμα να σε βλέπω να κοιτάς
προσπαθούσα να είμαι όσο γίνεται πιο πλάγια για να βλέπω το λευκό του ματιού
όλα ήταν διαφορετικά
ήρεμα
τα σκυλιά θανατώθηκαν
ακόμα φαίνονται τα σημάδια απ' τα ράμματα στο πόδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου