Χαμογελάς και το στόμα σου είναι κίτρινο καλοψημένο καλαμπόκι
δαγκώνεις μια φορά και πετάς το υπόλοιπο απ' το παράθυρο
σε φοβάμαι όταν οδηγείς γιατί κλείνεις τα μάτια και κρατάς την ανάσα μέσα στις σήραγγες
"που είσαι τώρα" ρωτάω
"ακολούθησε την άσφαλτο" απαντάς και βγάζεις τα ταμπελάκια για τις επικίνδυνες στροφές
"Αυχένας Κατάρας Καλώς Ήρθατε" διαβάζω
πόσο έξω έπεσα όταν νόμιζα πως μια κατάρα με είχε κλείσει ανάμεσα στα πόδια σου...
.................................................................................
Απλώνεις το πόδι να με ρίξεις ενώ εγώ τρέχω κοιτάζοντας πίσω
εκσφενδονίζομαι και πέφτω με τα μούτρα στο φράχτη του κήπου σου που το γρασίδι είναι πιο πράσινο κι εσύ μου δίνεις μια γλυκιά κολοκύθα
παίρνω και τη μυρίζω σα να 'ταν τριαντάφυλλο
"είμαι vegetarian εδώ και χρόνια" λες
μα ξέρω πως η αναιμία σου δε στο επιτρέπει
"δε σε πιστεύω" ψελλίζω όταν ήδη έχεις πλησιάσει πολύ
εσύ σκύβεις χαμηλά στο συκώτι μου που έχει πλήρως αναπλαστεί
κι εγώ θυμάμαι πως δεν ήταν το ποτό που μου τ' άφησε μισό ήταν που μου το 'φαγες εσύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου