Τί να κάνω με τα λόγια σου
"όλοι ξέρουν τα πάντα για όλους με την πρώτη ματιά
δε στοιχηματίζουν χρόνο σε κανέναν".
Ξύπνησα από έναν εφιάλτη
ζούσα λέει σ' ένα τραγούδι των πυξ λαξ
που είχε γραφτεί για σένα και μένα
"ευτυχώς που με παράτησε" σκέφτηκα κι έβαλα Μωρά στη φωτιά στις έξι το πρωί για να δείξω ότι δε με νοιάζει τίποτα πια
κι ούτε θέλω να γράφω
κοιτάω μέσα απ' τις λέξεις όπως ο φυλακισμένος μέσα απ' τα κάγκελα.
Θυμάμαι ένα φιλαράκι που μπορούσε και διάβαζε τις σελίδες διαγώνια
είχε τελειώσει τη "Μεταμόρφωση" του Κάφκα μπροστά μου μέσα σε τρία λεπτά.
Του άρεσε.
Βγαίναμε κάθε βράδυ και πίναμε μέχρι που ξημέρωνε
εγώ πρόσφατα παρατημένος ενώ αυτός ήθελε κάποια που ήθελε κάποιον άλλον που ήθελε κάποια άλλη η οποία άλλη, δυστυχώς για όλους τους προηγούμενους (αν την ξέρατε θα συμφωνούσατε στο "για όλους"), τον ήθελε επίσης
κάθε βράδυ πίναμε μιλούσαμε και σκεφτόμασταν σαν τους γέρους του Μάπετ Σόου
χωρίς φασαρίες
μόνο να "πιάσουμε" μπαρ μας ένοιαζε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου