Χάνω τα λόγια μου όταν σε βλέπω,
χάνεις το χρόνο σου μαζί μου.
Κάτω απ' το δέρμα μου εκτρέφω αναμνήσεις,
θυμάμαι πως γεράσαμε μαζί, πως δεν κάναμε παιδιά, πως δεν μας ανήκει ούτε αυτή η ψεύτικη αιωνιότητα.
Δεν ήταν η σειρά μου, αλλά όταν με κοίταξες μ' εκείνο το βλέμμα της αμφιβολίας που ξέρουν μόνο οι γυναίκες, "ζήσαμε;" με ρώτησες, πέθανα πρώτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου