Νο 000062

φωτογραφία: Comet Hale
















"Σε σκέφτομαι συχνά τελευταία."
Κοιμήσου μαζί μου
θα ονειρευτούμε πάνω στο νέφος του Oort
πως μεγαλώσαμε σ' ένα τρένο
και κατεβήκαμε σε διαφορετικές πόλεις.

-"Σε θέλω..."
-"Τα καλά παιδιά μας παντρεύονται. Δεν μας γαμάνε.
Όλοι το ξέρουν. Όλοι το ξέρουν και συνέβαινε πάντα."

Αλλάζεις πρόσωπο και εμφανίζεσαι νάνος λευκός
με τ' αριστερό σου φρύδι ψηλά κομματιάζεις ήδη τον πρώτο κομήτη.

"Ήρθες πολύ νωρίς. Είσαι η τύχη μου και η τύχη του πρωτάρη δεν κρατά πολύ.
Όλοι το ξέρουν. Όλοι το ξέρουν και συνέβαινε πάντα."

Νο 000061

Πέφτω πάνω σου με την ταχύτητα του Halley
τόση η μάζα
τόση η πυκνότητα κι οι διαστάσεις
28 Ιουλίου 2061
με παίρνουν μάτι από μακριά οι αδερφάρες που χώσαν τον Καρυωτάκη στα σχολικά βιβλία
και τα παράνομα ζευγάρια με φώτα κλειστά στα καλαμποχώραφα του κάμπου.
Στα ηχεία, έτσι στο ξεκάρφωτο, ο ξάδερφος Μητροπάνος.
"Κάνε κάτι λοιπόν, μη χάσω το τρένο..."

"Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες."
Η κουλτούρα που γαμιόταν στα υπόγεια τριαντάρισε και θέλει ρετιρέ
στα μάτια της η απληστία του νέου πλούτου
και τα σπέρματα αυτών που θέλουν ν' αλλάξουν τα πράγματα.
Δε λένε να βγάλουν το σκασμό.

Σ' αυτό το hardcore σκηνικό που με παράτησες
"συνειδητοποίησα πολλά πράγματα για το παιχνίδι των ανθρώπινων σχέσεων και για την πορεία του μέλλοντος..."

Νο 000060

Φεύγεις πάλι.
Σε λίγο θα...
"χωράς ανάμεσα στα δάχτυλά μου".
Έτρεξα και σ' έπιασα δυνατά απ' το λαιμό.

"Με λένε Οδύσσεια" ούρλιαξες και για λίγο
ξανάγινα 27
τότε που στα μπαρ αρχίζανε και μας κοιτάζανε παράξενα οι πιτσιρικάδες.

Είναι περίεργα όταν φτάνεις στην άλλη άκρη του κύκλου.
"...Αν συνηθίσεις στη ντροπή σειρά μετά έχει η σιωπή..." έπαιζε στο repeat
κόψαμε τις ταινίες απ' τις παλιές κασέτες
βγήκαμε στο δρόμο και τρέξαμε.

"Με λένε Οδύσσεια" ψιθύρισες στο σκοτάδι κι αυτό τυλίχτηκε έγινε ένα χωνί που χώρεσε μέσα στ' αυτί μου.

Οι αναμνήσεις μου, οι δικές μου αναμνήσεις, ήρθαν σαν ξένοι που στριμώχνονται σε μια γωνίτσα.
Σε λίγο θα νιώσουν άνετα, θ' απλωθούν μέσα μου, και θα ζητάνε
το πρώτο κέρασμα.

Νο 000059

Συνεχίζω.
Έχω να ξηλώσω 148 χλμ νέας εγνατίας
να βουλιάξω όλες τις βάρκες στο πέλαγος που πρόσθεσες.

Νο 000058

Δυο χρόνια προσπαθούσες να με προειδοποιήσεις.
Πρέπει να μένω που και που μακριά απ' το σκοτάδι μακριά απ' τις ξύλινες σκάλες και τα υπόγεια των μονοκατοικιών που έχεις αλλάξει. Το δέρμα μου πιο λευκό απ' το λευκό των ματιών σου ερωτεύτηκε το κόκκινο που κυλάει μέσα του και μέσα τους και τα ποδήλατα ειδικά εκείνα που ματώνουν τα γόνατα για πρώτη φορά. Δεν καπνίζω πια το βάρος μου αυξάνει γίνομαι 120 220 320 420 κιλά και συνεχίζω. Στους πρόποδές μου χορεύεις "μόνο για μένα" καθώς όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω μας. Αυτός δίπλα σου έρχεται να πιάσουμε κουβέντα. Να με ψυχολογήσει. Όταν με τα πολλά γυρνάει στον κολλητό του και ψιθυρίζει "φλούφλης" θα του έριχνα γροθιά αλλά ποτέ δε βρέθηκα στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή. Ήμουν ήδη στο μπαρ: "Smirnoff με πάγο".
Αντί για παγάκια τα παγωμένα βλέμματα όλων των πρώην που δήθεν απουσίαζαν απ' αυτό το μπουρδελομάγαζο της Δράμας έπλεαν μέσα στη βότκα μου. Γι' αυτό έπινα έπινα ένα σκασμό ποτά όρθιος ακίνητος μ' ένα διάπλατο χαμόγελο ενώ εσύ χόρευες.
"Μόνο για σένα χορεύω" κούνησες τα χείλη σου και 'γω έκανα πως άκουσα πήρα ένα σπρέι και ζωγράφισα ένα Χ στο μέρος που καθόμουν. Πίσω σου κάποιος είχε ξηλώσει την πινακίδα με τ' όνομα του δρόμου που έμενε η ... και την κράταγε σαν λάφυρο.

Νο 000057

Και τώρα τί;
27 φορές σ' έσωσα από την πλήξη 27 καλοκαιριών μαζεμένων. Φοράμε ακόμα τ' ασπρισμένα απ' τ' αλάτι μαύρα μας ρούχα.
27.453 χειρόγραφα για να μπορέσεις μια μέρα να θυμάσαι πως για ένα δευτερόλεπτο ενώ διάβαζες τις μαλακίες που γράφω εσύ σκεφτόσουνα άλλα και ταξίδεψες.
"Ποιό το νόημα του ποιήματος;".
Άκουγες από πάνω σου να φωνάζουνε με κώδικες "πάμε μπουζούκια;" "πάμε Μάλαμα;" και δεν καταλάβαινες. Όλα για ένα πήδημα όλα για μια πρώτη φορά "που καμιά φορά..."
Τα βήματα του Fernando με σκορπίζουν σε 27 μεριές εκείνος θα 'ξερε να μου πει τον κώδικα που θα τους στρέψει όλους εναντίον μου.
"Όπου και να πας..." φέρνει αντίρρηση ο έρημος δρόμος και τα μεγάλα μάτια με το λευκότερο λευκό της πρώην σκανάρουν τη χούφτα μου μή τυχόν έγινε καμιά στραβή και υπάρχει περίπτωση να γίνω "κάποιος".

Νο 000056

"Έχω καιρό να σε τρομάξω μέσα στη νύχτα".

Μ' αρέσει να σε βλέπω όταν κοιμάσαι
καταλαβαίνω πως είναι μια διαστροφή.
Είσαι στο έλεος μου
χωρίς πανικό
χωρίς υστερίες
χωρίς μιλιά.

Νο 000055

Νομίζω πως κάποτε θα τα διαβάσεις όλα αυτά
θα τα μάθεις όλα απ' έξω λέξη-λέξη
θα βγεις
θα τα πιεις
θα σε πιάσει πάλι εκείνος ο λόξιγκας
θα κρατήσεις την ανάσα σου και θα μείνεις ακίνητη με φουσκωμένα μάγουλα:
"Πάλι δε βγήκα καλή στη φωτογραφία" θα λες
και παίρνοντας το ψαλίδι θα μ' αλλάξεις θέση καθώς "είμαι πολύ ψηλός για να κάθομαι δίπλα στον Σωκράτη"
δεν έχει καμιά σημασία που δεν περάσαμε ποτέ καλά στις διακοπές
οι φωτογραφίες ήταν υπέροχες.

Μόνο να τελειώσει αυτό το vertigo γιατί δεν το περίμενα πιο δυνατό
απ' τον χαμένο προσανατολισμό του Jack Bell