στάζουν καφέ και νερό κάτω απ' τ' αστέρια της άνοιξης
δε με νοιάζει που δεν είμαστε μαζί
και πότε "ήμασταν" εξάλλου;
Η μοναξιά είναι το μόνο μέρος
που μπορεί να υπάρξει η αγάπη
κι εκεί χωρίς δόλο
χωρίς συναλλαγές κάτω απ' το τραπέζι
ποντάρω χάνοντας
κι άλλο παρόν
κι άλλο παρόν
κι άλλο παρόν
.........................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου