Οι λέξεις κρέμονται μπροστά απ' τα μάτια σου όπως τ' αστεία γυαλιά που φορούσες τις απόκριες,
μικρά vertigo που με ζαλίζουν,
ξέρεις καλά τη διαδικασία:
ψέμμα - κόρες που διαστέλλονται κάτω απ' την παλάμη σου - και τα μεγάλα σου φώτα που δεν τρομάζουν μια σταλιά αυτό που έρχεται απ' το κέντρο της πόλης κι απ' τα περίχωρα,
"ακολούθησέ με" φώναξα κι εσύ απάντησες "atrocities" και ξεκόλλησες απ' το παπούτσι σου μια μασημένη τσίχλα, αυτό που σε κράταγε στη γη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου