Νο 000086

Καμιά φορά αργούσες να σηκωθείς κι έπινες απ' τον καφέ μου σίγουρη πως με είχες πείσει ότι ήταν τουλάχιστον ιεροσυλία...
-"Βαρύς γλυκός" σου χαμογελούσα
-"Πόσες φορές στο 'χω πεί; Ο ελληνικός πίνεται σκέτος ρε γαμώτο!!!" απαντούσες αηδιασμένη.

Μια ζωή στην επαρχία
ένα τέταρτο παραπατούσε πάνω στη σκηνή η Τζούλια προσπαθώντας να τραγουδήσει,

"αρπαχτή" το λένε.
Από κάτω άλλαζαν χέρια γυναίκες, στρέμματα και μπόμπες ουίσκι.
Μετά βγαίνοντας απ' τα μπουζούκια, μεθυσμένοι στ' αυτοκίνητο, "Thunderstruck" στο τέρμα κι εθνική.

1 ώρα κι ένα τέταρτο μακριά η θάλασσα.

Στα καθίσματα του αυτοκινήτου αύριο θα καθαρίζεις τα τελευταία ίχνη από εμετό και σπέρμα αν πρώτα πάνε όλα καλά γιατί τα φώτα μπροστά σου χορεύουν μαγευτικά,
σαν 19χρονο ξέμπαρκο σε γιορτή καυλωμένων τριαντάρηδων,
για πρώτη φορά σκέφτεσαι να πάνε όλα στο διάολο και να μη ξαναγυρίσεις
κατεβάζεις το τζάμι με -5
"Αθήνα ρε μια ταμπέλα να δείχνει προς τη γαμημένη Αθήνα ρε!!"

ΙΩΑΝΝΙΝΑ 139χλμ

Κάποτε θα σου ερχόμουν μέσα στη νύχτα όπως κι αν ήμουν
όπως είχα έρθει περνώντας μια χιονισμένη Κατάρα για να πιούμε τσίπουρα και να φύγω
μα τώρα κάθομαι με τα αλάρμ αναμμένα πάνω στη στροφή και δε μπορώ να συνεχίσω.

Δε νιώθω τίποτα τίποτα τίποτα
λίγο πριν κάνω παράνομη αναστροφή κι αφεθώ στο απέναντι ρεύμα...

Νο 000085

Σε ονειρεύτηκα χθες βράδυ

ονειρεύτηκα εσένα να μου φωνάζεις πως αν θέλω να μη σε χάσω θα πρέπει...

μα εκεί τα λόγια σου χάνονταν έβλεπα μόνο το στόμα σου ν' ανοιγοκλείνει και όταν ο ήχος επανέρχονταν εσύ έκλεινες με δύναμη την πόρτα και σ' άκουγα να ουρλιάζεις πίσω της

πως εγώ θα 'μαι αυτός που θα χτυπάει το κεφάλι στον τοίχο

μετά εγώ περίμενα μέσα στη σιωπή αιώνες μα δεν είχα υπομονή ούτε για λίγα δευτερόλεπτα

έπαιρνα λοιπόν φόρα και χτυπούσα το κεφάλι στον τοίχο

έτσι ξύπνησα μ' ένα μεγάλο καρούμπαλο

κι όταν πήγα στο μπάνιο να πλύνω τα δόντια η οδοντόβουρτσα ήταν το μικρόφωνο

κι εγώ απ' το χτύπημα μιλούσα αγγλικά

για την ακρίβεια τραγουδούσα ανάποδα και σου φώναζα....

Νο 000084

Μεσάνυχτα και ένα λεπτό

θα 'πρεπε να 'χε συμβεί κάτι μαγικό

να σταματήσει αυτό το τρέμουλο και τα μάτια σου όπως κάθομαι στο σκοτεινό δωμάτιο

να λάμψουν

όπως τα μακρινά αστέρια χρόνια μετά.

Γύρω μου σκυλιά γατιά και νεογέννητα κοτοπουλάκια

τα ταΐζω τα χαϊδεύω και τα χρόνια περνάνε.

Εσύ γύρω μου εξακολουθείς να περιστρέφεσαι όπως κάνουν οι δορυφόροι

γρήγορα τόσο γρήγορα που το πρόσωπό σου έχει θολώσει και δε μπορώ να σε δω

ούτε εγώ ούτε οι άλλοι

κι έτσι το μόνο που διακρίνουν πάνω μου είναι σημάδια που μαρτυρούν πως έχω πρόωρα γεράσει

μα εμένα δεν με πειράζει γιατί ξέρω πως όλα αυτά δεν είναι ρυτίδες

είναι απ' τη βίαιη ένωσή μας οι κρατήρες.

Νο 000083

Δεν έχω γνωρίσει καλύτερο άνθρωπο από σένα κι έτσι δέχτηκα ότι κακό μου πρόσφερες

και ναι πλέον δε το θεωρώ ούτε απίθανο ούτε τραγικό να ζήσεις μια ζωή χωρίς να βρεις κάποιον ν' αγαπάς και χωρίς κάποιος να σ' αγαπήσει.

Νο 000082

Να μείνει κάτι πάλευαν το βλέμμα και τα χείλη σου

μα είσαι το τέρμα του σιδηρόδρομου μέσα στον κάμπο

απρόσμενο αλλά όχι και τόσο τραγικό

τ' αριστερό μου μάτι "πετάει" όλη μέρα

ο καλύτερος τρόπος να βεβαιωθείς ότι έκοψες το τσιγάρο είναι να καπνίσεις ένα

να για να μη λες

πάλι σε δικαιολογώ που ήθελες να με ξαναδείς.

Νο 000081

Κακή τύχη

φέρνουν τα όνειρα που μένουν σαν ξεφούσκωτη μπάλα στο χωράφι

κι εσύ.

12-12 του έτους 500498418

Νο 000080

Τρέχω 5χλμ τη μέρα μα η καρδιά αρνείται να χτυπήσει
απόρησα που έβαλες το χέρι σου πάνω στο στήθος μου όπως στο "Eternal Sunshine..."
μετά ήθελες το τελευταίο βλέμμα κι εγώ δεν γύρισα να κοιτάξω.

Όταν φεύγω απ' το σπίτι ή όταν κοιμάμαι μια άγνωστη γυναίκα κατεβαίνει απ' το πατάρι
πίνει κόκκινο κρασί μασάει καπνό και ξέρει τον αριθμό 1.618033 ξέρει τη σημαίνει
γιατί βρήκα τα ποιήματά μου αλλαγμένα κι εσύ που γύρισες να κοιτάξεις διαλύθηκες όχι ολόκληρη το 0.618033 σου και το υπόλοιπο είναι το λευκό απ' τα μάτια σου μέσα στο στήθος μου που παλεύει απ' τις βουλωμένες μου αρτηρίες να περάσει.

Τώρα πια οι αναμνήσεις μου έχουν μια ευθεία γραμμή αντί για σφυγμό
κι εσύ δε σταματάς να ζεις ούτε δευτερόλεπτο.

Νο 000079

Λόγια δικά μου ακόμα και τώρα μαζεύονται γύρω σου εθισμένα

χίλια κι από σένα για μια ασπρόμαυρη φωτογραφία

"έχεις φωτιά;" ρωτάς

κάθε απόγευμα πίνουμε ακούγοντας Κρίνα

κουβαλώ ακόμα τα κλειδιά απ' το πρώτο σου διαμέρισμα

"μή με προδώσετε στους δικούς μου κυρία"

γεράσαμε Μαρία

νέοι έρωτες που κρύβονται στα σκαλάκια του ημιόροφου.

-"Πήγε κιόλας 10;"

-"Ααα τα καλοκαίρια σε θυμάμαι αργότερα.