Νο 000115

Ένας ψίθυρος
κάτω απ' το κρεβάτι
"όχι"
πίσω απ' την κλειστή πόρτα της αποθήκης
"όχι".
Μια σκιά κάτω απ' τη σκάλα
"τρέξε!".

"Πώς ξεκίνησε ρωτάτε γιατρέ; Δεν ξέρω ακριβώς. Εγώ όταν τον γνώρισα είχε μια γοητεία το i 'm a loser baby στυλ. Κάποια στιγμή βέβαια έμεινε σκέτος loser."

Νο 000114

Ανατολή στην παγωμένη Ανταρκτική και 'συ στο νερό του ποταμού μέχρι τα γόνατα
τ' όνομά σου είναι Φηιβγυ8ιηφγ6αφγυηαθια7δα6
θα πάρει χιλιάδες χρόνια να βρεθεί τι σημαίνει αυτό
ή μια στιγμή και δεν θα έχει σημασία πως σε βάφτισαν.
Δεν είχα ιδέα τί παθαίνεις όταν ενώνεις αυτό μ' αυτό και σπας με δύναμη το άλλο
σε κράτησα κάτω απ' το νερό όσο κρατούσα τη δική μου ανάσα,
όταν σε γύρισα "Δεν είμαι εγώ" με κοίταξες "Εγώ κάνω τη βόλτα μου μ' εκείνον που ήρθε μετά από σένα. Δεν είμαι εγώ. Άσε με."
Σε άφησα και τότε κοιμήθηκα μετά από χρόνια.
Όταν ξύπνησα δε σε θυμόμουν πια βγήκα έξω το βράδυ και τότε γνωριστήκαμε.
Κάναμε έρωτα όλη νύχτα και τώρα ξημερώνει. Εγώ ετοιμάζομαι να κοιμηθώ στην αγκαλιά σου ενώ εσύ καπνίζεις κι ούτε που προσέχω αυτό το χαμόγελο που λέει πολλά για την αφέλειά μου να σε πιστεύω.

Νο 000113

- Πρώτη φορά που δύει ο ήλιος και δεν είμαστε μαζί.
- Να ποτίζεις τη γλάστρα μου και μή κοιτάς συχνά παλιές φωτογραφίες.

Εκείνη φοβόταν το σκοτάδι και το φως έμενε ανοιχτό ακόμα και τη μέρα.

Μα δε φοβόταν πια.

Πάνω απ' τα σύννεφα που φωτίζονταν απ' τα φώτα της πόλης, ιπτάμενα σκυλιά, για να μην πάρουν ποτέ τα όνειρα σάρκα και οστά. Κάτω απ' το θολό νερό του ποταμού, της αγάπης η άδεια θηλιά. Και μέσα στη χούφτα της η κόκκινη μύτη του κλόουν.

- Σου 'χα κλείσει τη μύτη με το χέρι και τότε μ' αστεία φωνή μου είπες "σ' αγαπώ" για πρώτη φορά.

Νο 000112

Μή μιλάς άλλο, είσαι μεθυσμένη,
καρδιά μου υπομονή, ξερνώ όσα ήπια "στην υγεία της παγκόσμιας ειρήνης",
αφοπλισμένος πετώ μια τελευταία μολότοφ στ' άσπαρτο χωράφι,
σε ξεγέλασε μαλάκα μου η ανάμνησή της "τράβα σπάσε τα μούτρα σου πιο πέρα".

Νο 000111

Μια επαρχία σκληρή, με μια κομμένη εξάτμιση που δεν αρκεί για να εκφραστείς.
Με τα λεφτά σου, μπορείς να πας στα μπουζούκια όπως θες, με τις λαστιχένιες παντόφλες κατευθείαν απ' το χωράφι. Με μια ζεμπεκιά γέμισε η πίστα λάσπη. Δε μιλάς. Μες στο ποτήρι σου ο Ντύλαν Τόμας κάνει απλωτές κι ο Κοεμτζής χορεύει "Πριγκιπέσσα".

Νο 000110

Χάος.

Τις τελευταίες μέρες δεν προλαβαίνω να κλείσω τα μάτια κι εμφανίζεσαι
ΓΥ*Γ&ΓΗ μου λες και μου δείχνεις το μεσαίο δάχτυλο.

Νο 000109

Φτάνει με τ' οξυγόνο,
κέρνα ένα και δες

τον καπνό να κρύβει τα μάτια μου.

Παράξενο,

όταν μου χαμογελάς δεν αρκεί η αγκαλιά μου,

όταν είσαι ευτυχισμένη τα δάχτυλά μου μπερδεύονται,

χάνεται ο ρόλος μου,

όταν είσαι χαρούμενη δεν έχεις ανάγκη κανέναν.

Κι έμενα;

Δε με σκέφτεσαι εμένα;

Α... Δε θα σ' αφήσω ποτέ έτσι χαρούμενη...

Νο 000108

Το χέρι σου στο δικό του.

34 χρονών και συνεχίζω.

Ωστόσο, έζησα πολύ λιγότερο,

για την ακρίβεια έζησα κάποιες ώρες κι από ένα λογιστικό λάθος βρέθηκα να έχω ένα υπόλοιπο από χρόνια.

Είναι αστείο πως όταν εγώ πόνταρα τα πάντα σε σένα

πόνταραν πάνω μου χαμογελαστοί παπάδες, ο Πάουλο Κοέλιο και σύμβουλοι αστρολόγοι.

Προς το παρόν τους έχω ξεφύγει

κι είμαι βραχνιασμένος απ' το γήπεδο την Κυριακή,

μα όσο κάποιοι πιστεύουν και το σύμπαν συνωμοτεί

ποτέ δεν ξέρεις...