-------------------------------------------------------------------------------------
Καμιά συμπάθεια πια,
στο πάτωμα ξεραμένοι καφέδες και πατημένες γόπες τσιγάρων που καπνίστηκαν κοιτάζοντας τον απέναντι δρόμο που ανηφορίζει στην παλιά πόλη,
χειμώνας με πλατανόφυλλα κλεισμένα στα μπουκάλια της βότκας,
λιωμένα κεριά δίπλα στο κρεβάτι και τα κομμάτια απ’ το χαλασμένο πάζλ περασμένα στα κορδόνια απ’ τα σταράκια να κρέμονται δεμένα στον ανεμοδείκτη του μπαλκονιού,
στ’ όνειρό σου σκύβεις πάνω της και δεν έχεις τι να πεις,
ξυπνάς
κι αυτή τη φορά δε θα σε πάρει τηλέφωνο για να ‘χεις δικαιολογία,
θα ξεκολλήσεις
και μια μέρα με μποτιλιάρισμα θα στρίψεις σε μια λάθος στροφή,
θα πέσεις πάνω της με ταχύτητα και κείνη θα σωριαστεί νεκρή
κι ούτε που θα σ’ έχει δει,
«προσπάθησα να την αποφύγω» θα λες τεμπελιάζοντας ψυχρά πάνω απ’ το κορμί της.
Στο κάτω κάτω έψαχνες μια ευκαιρία να ξανακαπνίσεις…
-------------------------------------------------------------------------------------
Χα !
ΑπάντησηΔιαγραφή