Νο 000025

Η ανάσα μου γυμνή
-φώτα παρακαλώ-
ανεβαίνει στη τετράγωνη σκηνή,
ξεπλένει, ξεπλένει απ’ τα πρόσωπα την αφή,
καίει τους πνεύμονες,
απλώνει τη στάχτη στα όνειρα,
δε τη νοιάζουν πια τα όνειρα.