Νο 000054

Η βασίλισσα του χορού σταυρώνει τα πόδια της και περιμένει
καλοκαίριασε πια.
"Σε γνώρισα Σεπτέμβρη" υπόσχεται κοιτάζοντας την παλάμη του
"θα 'χω πάντα έναν χειμώνα λιγότερο".
Προσπάθησε να την δει όπως τότε
τα φώτα του λούνα παρκ φάνηκαν πριν φτάσουνε στην παραθαλάσσια πόλη
κι όλο το βράδυ δεν κάναν τίποτα μόνο της κράταγε το χέρι.

"Ο ήλιος ανατέλλει πίσω απ΄το δεξί σου ώμο"
"άστο πάνω μου" είπε
και φιλήθηκαν τόσο δυνατά που τα δόντια τους σπάσαν.

Νο 000053

"Όλα είναι στο μυαλό darling"
γύρισε και τον κοίταξε για τελευταία φορά.
Εκείνος λιώμα απ΄ τα τσίπουρα έψαχνε για ξενοδοχείο.
Οι σκέψεις του είχαν κάτι απ' τη φωνή του Αγγελάκα και στο πρώτο ανοιχτό περίπτερο αναγκάστηκε να πάρει ΒΙΠΕΡ.
Ακριβώς απέναντι ένα καφενείο με πράσινες κουρτίνες
"βότκα-κόλα" είπε πέφτοντας ολόκληρος πάνω στο μπαρ
άναψε τσιγάρο ενώ απ' το τζάμι πέρασε εκείνη.
Στο τραπέζι πιο 'κει το παιχνίδι είχε ανάψει για τα καλά
κάθισε δίπλα τους και του μοίρασαν χαρτί.
Ήταν μεσημέρι πια της άλλης μέρας και ήταν η τρίτη φορά που του 'σκαγε το 7 ζευγάρι με το 2.
Μεγάλη γκαντεμιά. Όχι σήμερα όμως. Σήμερα τους είχε ξετινάξει.
Τ' αφεντικό έχανε τα κέρατά του,
πλησίασε στο μπαρ ψιθυρίζοντας κάτι στον (και με καθήκοντα dj) μπάρμαν ο οποίος δυνάμωσε τη μουσική,
κι αρπάζοντας ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ που είχε κρυμμένο
βρέθηκε στην πλάτη του κερδισμένου.

"Άνοιξες πόρτα μαζί μου" είπε με βραχνή φωνή.

Νο 000052

-------------------------------------------------------------------------------------


"Τί θυμάσαι από μένα;"
Δεν περίμενα να ρωτήσεις κάτι τέτοιο
όλα άλλαξαν μέσα μου.

Να για παράδειγμα, κανονικά, δεν έπρεπε να σου μιλάω
είσαι μια φωνή μέσα από ένα τηλέφωνο
φοβάμαι πως θ' αρχίσεις να μου ζητάς παράλογα πράγματα.
"Να βρεθούμε;"
Μένω στο ίδιο σπίτι με τα ίδια έπιπλα
μόνο που το ράδιο χάλασε κι η τηλεόραση είναι μόνιμα ανοιχτή.

Διέκοψέ με αν όλα αυτά τα έχεις ξανακούσει
αν και είναι μάλλον απίθανο,
σταμάτησα να διαβάζω βιβλία.
Τσόντα και μπάλα!






-------------------------------------------------------------------------------------

Νο 000051

----------------------------------------------------------------------------------------------------

"Θα προτιμούσα να 'σουν εσύ".
Ήταν παράξενη εκείνο τ' απόγευμα
τον αγκάλιασε σφιχτά
πιο 'κει μόλις έδενε στο λιμάνι η "Φυγή".

Ήταν ξεμέθυστος και βαρετός
για κάποιους αρκεί ένα τραγούδι, ένα ποίημα, ένα βιβλίο ή μια ταινία για να ζήσουν
"σκατόφλωρε βρωμοσυλλέκτη" φώναξε μέσα του
και πλέον ένιωθε τα μάτια της να τον κοιτάνε όπως όταν πέφτεις ξαφνικά σε παρέα με πολλούς αγνώστους
και τα πόδια της αδέξια να μαθαίνουν τα βήματα "από πάρτι σε πάρτι"

"Θα προτιμούσα να 'σουν εσύ" του ξαναείπε πιο έντονα τώρα
"Εγώ τελείω..." πήγε να της απαντήσει
μα δεν έβγαλε λέξη
θα το δείξει ο χρόνος σκέφτηκε
κι έπαιξε τα ρέστα του στο τζόκερ.






-------------------------------------------------------------------------------------------------

Νο 000050

Αν δεν πάρω ποτέ σκύλο θα φταίει το σκυλί του γείτονα
που γαβγίζει μόνο τα καλοκαίρια.
Με ξύπνησε μέσα στη νύχτα.
Δεν είχα όνειρα
γιατί σημάδευα με το δάχτυλο το τρύπιο φεγγάρι
κι εσύ δίπλα μου σημάδευες εμένα.

Απ' την προηγούμενή μου πόλη
έχω έναν καθρέφτη που κοιτάω μετά τα μεσάνυχτα
εκεί μέσα γίνομαι τελείως τρελός,
φωνάζω, κραυγάζω, πηδάω, τρέμω, χορεύω, τραγουδάω, γελάω, ρίχνομαι εδώ κι εκεί
ενώ εσύ δίπλα μου με διώχνεις
"πίσω από τον ήλιο και πίσω από το φεγγάρι".







-------------------------------------------------------------------------------------

φωτογραφία: Morvern Callar (2002) , scene

Νο 000049

Μοναξιά ε;
Αστεία πράγματα, περασμένα μέσα από χιλιόμετρα φίλτρου
φιλιά και αναμνήσεις ενός άλλου σώματος δίπλα σου, χωρίς τσιγάρο και νερό
μέσα στη νύχτα, με λόγια που δε θα θυμάσαι παραπάνω απ' την επαφή.

Μοναξιά ε;
Αστεία πράγματα, την κοιτάς όπως το κομμένο τσιγάρο
μυρίζεις κουπόνια από Στοίχημα, Λαϊκά λαχεία
απελπισία...
Μέσα σ' έναν καφέ έχει το ύφος που είχε όταν χωρίσατε.
"Μοναξιά ε;"







-------------------------------------------------------------------------------------

φωτογραφία: Η Isabella Purves ήταν νεκρή 5 χρόνια χωρίς να την καταλάβει κανείς. Δείτε πόσα γράμματα πίσω από την πόρτα της. 5 χρόνια έμεινε εκεί, νεκρή, κανείς δεν της χτύπησε την πόρτα.